Dzidziuś Górkiewicz po przejściu na emeryturę przeniósł się do małego podwarszawskiego miasteczka. Mieszka tam razem z wnuczką Ewą - swą ostatnią, wielką miłością. Po latach wypełnionych robieniem licznych, nie zawsze czystych interesów, wiedzie spokojne, uczciwe życie prowincjusza. Szybko zdobywa sobie zaufanie i szacunek miejscowej społeczności. Postrzegany jest jako człowiek spoza układów, głoszący odważnie swoje poglądy, tolerancyjny, znawca spraw gospodarczych, o kryształowym życiorysie. Grupa miejscowych biznesmenów widzi w nim idealnego kandydata na nowego burmistrza.