San Francisco, początek lat 80. minionego wieku. Twardy kurs gospodarczy wytyczony przez rząd doprowadza do likwidacji wielu miejsc pracy. Nowi bezrobotni tracą swoje domy i nadzieję. Nieszczęście też spotyka Chrisa Gardnera, sprzedawcę przenośnych skanerów rentgenowskich. Zaczynając biznes, w pełni sądził, że będzie interes życia. Niestety, skończyło się zupełnie na odwrót – utonął w długach. Jego żona Linda ugina się pod ciężarem finansowych trudności i – mimo że kocha pięcioletniego syna – opuszcza rodzinę, aby szukać dla siebie lepszego życia. Wraz z odejściem żony na Chrisa spada wręcz lawina nieszczęść i niepowodzeń. Samotnie wychowujący syna tuła się z nim z jednego miejsca na inne, aby zdobyć jakąkolwiek pracę i dach nad głową. Nocują w schroniskach, na dworcach, wszędzie tam, gdzie znajdzie się dla nich miejsce. mimo problemów, Chris pozostaje kochającym i troskliwych ojcem, który stara się nie zawieść zaufania, jakie pokłada w nim jego syn. Stara się zachować godność. W końcu trafia mu się okazja na zmianę życia – otrzymuje propozycję odbycia stażu w firmie brokerskiej. Po jego zakończeniu z 20-osobowej ekipy tylko jedna osoba zostanie zatrudniona w znanej i poważnej firmie Dean Witter.
Kiedy Chris i Christopher są na stacji BART Glen Park, odjeżdżający pociąg BART ma na końcu wagon typu „C” (wagon z płaskim frontem). BART zaczął używać tych wagonów w połowie lat osiemdziesiątych.
Oryginalna kostka Rubika nie miała logo w środkowym białym kwadracie.
Na stadionie Candlestick Park znajduje się logo drużyny 49ers. Zostało ono wprowadzone w 1996 roku.
Kiedy Chris porusza się samochodem pana Frakesha, wśród zaparkowanych samochodów widać Hondę Accord z 1991 roku.
W 1981 roku większość budynków widocznych na ujęciach panoramy San Francisco nie została jeszcze ukończona.
Samochód Chrisa zostaje unieruchomiony i odholowany z powodu niezapłaconych mandatów za parkowanie. San Francisco zaczęło używać blokad na kół typu Denver w połowie lat 90.
Jasnożółty system ostrzegania o krawędzi peronu, widoczny we wszystkich scenach rozgrywających się na stacji BART, został zainstalowany w 1987 roku.
Film przedstawia całkowicie przeszklone wiaty autobusowe z dużymi plakatami reklamowymi. San Francisco MUNI zaadoptował całkowicie szklane wiaty autobusowe w latach 90. Plakaty pojawiły się po raz pierwszy pod koniec lat 90.
Wagon BART ma nalepkę „System tranzytowy nr 1 w Ameryce”. BART zdobył tę nagrodę w październiku 2004 roku. Akcja filmu rozgrywa się w 1981 roku.
Chris Gardner nosi zegarek Timex Indiglo. Indiglo zostało wprowadzone na rynek w 1988 roku.
Kiedy Chris rozmawia przez telefon, jego kubek typu Togo ma napis i logo, które pojawiły się po raz pierwszy pod koniec lat 90.
Akcja filmu dzieje się w 1981 roku, lecz Chris i pozostali stażyści otrzymują podręcznik „Analiza bezpieczeństwa” autorstwa Grahama i Dodda – wydanie z 1988 roku.
W 1981 roku siedzenia w pociągach BART były brązowe, a nie niebieskie.
Rakieta tenisowa, której sąsiad używa do trzepania swojego dywanu, wydaje się pochodzić z 2002 roku.
Plastikowe torby na zakupy nie były szeroko dostępne w 1981 roku.
W filmie istnieje kilka odniesień do emerytur „Pac Bell” (Pacific Bell). Pac Bell była jedną z firm powstałych w wyniku sądowego rozpadu AT&T w 1984 roku. Wcześniej oficjalna nazwa firmy brzmiała „The Pacific Telephone & Telegraph Company”. Każdy, kto przeszedł wówczas na emeryturę, otrzymałby ją od Pac-Tell, a nie Pac-Bell.
Kiedy Chris wsiada do taksówki z Panem Twistle, pobliska ciężarówka UPS ma namalowane barwy z 2004 roku.
Producentem piłki do koszykówki, którą posiada Chris jest firma „Classic Sport”, założona w 1993 roku. Ten model piłki został wprowadzony na rynek w 2000 roku.
Kiedy Chris ogląda stadion Candlestick Park będąc w loży, kamera pokazuje przeszklone luksusowe boksy, które zostały dodane w połowie lat 80.
Syn Jaya Twistle'a ma na sobie czerwoną kurtkę z kapturem w barwach drużyny 49ers. Firma Starter rozpoczęła sprzedaż tej linii ubrań w 1990 roku.
Obce elementy w kadrze
Kiedy Chris wchodzi do przedszkola, aby odebrać syna, kamerzysta i kamera odbijają się w oknie.
Kiedy Chris po raz pierwszy wchodzi do firmy, pokryty farbą, skręca za róg boksu, podążając za asystentem. Członek ekipy filmowej w zielonej koszuli, czarnym swetrze i czerwonej czapce ukrywa się za filarem pod ekranem z notowaniami giełdowymi.
Różnice geograficzne
Na początku filmu widać człowieka wychodzącego ze stacji metra jedzącego chipsy firmy UTZ. Nie są one jednak dostępne na Zachodnim Wybrzeżu.
Brak ciągłości
Kiedy Chris podziwia maklera giełdowego w sportowym czerwonym samochodzie, makler parkuje swój samochód kilka stóp za innym pojazdem. W następnym ujęciu, z perspektywy drugiej strony ulicy, czerwony sportowy samochód znajduje się zaledwie kilka cali za kolejnym pojazdem. W następnym ujęciu, z powrotem z pierwotnej perspektywy, samochód jest kilka stóp dalej.
Kiedy Chris wsiada do samochodu po meczu futbolowym, skanera kości nie ma na jego kolanach. W kolejnym ujęciu, urządzenie znajduje się na jego kolanach.
Zanim Chris ułoży kostkę Rubika, rozmawia z Jayem Twistle na chodniku w pobliżu taksówki. Obok nich przechodzi mężczyzna w brązowej marynarce i krawacie, a za nim blondynka w niebieskim ubraniu. Kilka sekund później te same osoby znowu ich mijają, idąc w tym samym kierunku. Kiedy Chris wybiega z budynku po tym, jak powiedział, że nauczył się wykonywać swoją pracę wcześnie, aby dotrzeć do schroniska na czas, w oddali pojawiają się ci sami mężczyzna i kobieta, idąc razem. Pod koniec filmu, kiedy Chris dowiaduje się, że dostał pracę, wychodzi na zewnątrz, w tłum ludzi. Jednym ze statystów spacerujących w pobliżu Chrisa jest ta sama blondynka w tym samym niebieskim ubraniu.
Kiedy Martin Frohm prosi Chrisa o pożyczenie 5 dolarów na taksówkę, między aktorami a kamerą przechodzi ruda kobieta w bordowej kurtce. W następnym ujęciu znowu przechodzi.
Kiedy Chris wchodzi do gabinetu Martina Frohma po tym, jak zostaje wezwany, Martin komentuje niebieską koszulę Chrisa mówiąc „ładna koszula”. Jednak gdy Chris opuszcza biuro, jego koszula jest biała.
Kiedy Chris zostaje potrącony przez samochód, pęd sprawia, że toczy się do przodu. W następnej scenie, toczy się w lewo na sąsiedni pas.
Kiedy Chris ściga hipiskę na stacji BART, będąc w strefie bramek spogląda na dół na peron. Hipiska stoi obok pociągu BART z naklejką „System tranzytowy nr 1 w Ameryce” umieszczoną po lewej stronie drzwi. Po zbiegnięciu na dół na peron, Chris uderza w zamknięte drzwi pociągu. Naklejki nie ma.
Chris w trakcie szamotaniny z taksówkarzem, otwiera drzwi z przodu i próbuje wyciągnąć skaner. Kiedy taksówkarz chwyta go i próbuje wyciągnąć z taksówki, Chris rzuca taksówkarza na maskę samochodu. W tym samym ujęciu przednie drzwi są ponownie zamknięte.
Na początku filmu, kiedy Chris i Christopher idą do przedszkola, Christopher niesie piłkę do koszykówki w plastikowej torbie na zakupy. Jednakże w następnych ujęciach nie trzyma piłki. W dalszej części filmu, tę samą piłkę otrzymuje jako prezent.
Kiedy Chris siedzi w taksówce z Panem Twistle układającym kostkę Rubika, na szybie za nim jest naklejka lokalnej stacji radiowej (KMEL). Jest ona widoczna jedynie na ujęciach wewnątrz taksówki. Na ujęciach z zewnątrz naklejki nie ma.
Kiedy Chris i Christopher zbierają swoje rzeczy po tym, jak zostali wyrzuceni z pokoju hotelowego, Christopher wkłada swoją piłkę do koszykówki do torby na zakupy. Następnym razem, gdy jest widziany, niesie worek na śmieci.
Po tym, jak Chris i jego syn nie mają wstępu do pokoju, Wayne idzie przed nimi, w kierunku kamery, w szarym kapeluszu i fioletowej koszulce (około 100 min. filmu).
Pozostałe
Jeśli Gardnerowie mają trudności z opłaceniem rachunków, Linda nie powinna wydawać pieniędzy na papierosy.
Christopher siedzi na ławce w metrze ze skrzyżowanymi nogami, pokazując podeszwy swoich tenisówek. Są czyste, jakby były nowiutkie.
Kiedy mama Christophera niesie go do sypialni aby położyć go do łóżka, powinien on już spać. Jednak podnosi on obie nogi, aby ominąć bok łóżka.
Kiedy Chrisowi i jego synowi odmawia się pokoju w schronisku, bezdomny uderza w parkometr, który kołysze się, jakby był zrobiony z gumy.
Chris zabiera swój skaner gęstości kości od hipisa w autobusie. Gdy wychodzi z pojazdu, można usłyszeć, jak kobieta szepcze „czy to Will Smith?”
Chris spienięża kilka czeków w sklepie spożywczym. Za każdym razem kasjer odlicza kwotę z czeku. W rzeczywistości sklep pobierałby opłatę za zrealizowanie czeku.
Kiedy Gardnerowie wyjeżdżają na mecz futbolowy, mercedes Waltera Ribbona ma tablicę rejestracyjną ciężarówki, a nie samochodu osobowego.
Kiedy Chris kupuje nową lampę do skanera, widać w trakcie jej wymiany w autobusie, że jest to lampa ksenonowa, używana w stroboskopie i w lampie błyskowej aparatu. Po naprawieniu skanera i jego włączeniu, urządzenie świeci w sposób ciągły. Jednakże ten typ lampy daje wyłącznie światło migające. Świecenie w sposób ciągły stopiłoby lampę w kilka sekund.
Kiedy Chris odwiedza lekarza, który kupuje jego ostatnią maszynę, zdjęcie rentgenowskie jamy brzusznej wiszące w tle jest odwrócone. Miednica i pęcherz powinny znajdować się na dole, a nie na górze.
W rzeczywistości Chris i Linda nigdy się nie pobrali.
Kiedy makler giełdowy zatrzymuje swój sportowy samochód i wysiada, pojazd cofa się, jakby hamulec ręczny nie został zaciągnięty.
W rzeczywistości, w okresie o którym opowiada film, Christopher Jr. był niemowlęciem.
W rzeczywistości staż Chrisa nie był bezpłatny.
W jednej scenie drzwi pociągu zamykają się, przytrzaskując Chrisowi Gardnerowi rękę, trzymającą skaner kości. Nie puszcza on urządzenia, a pociąg odjeżdża z częściowo otwartymi drzwiami. To nigdy by się nie zdarzyło w prawdziwym życiu. Pociągi BART są zaprojektowane tak, aby nie poruszały się, jeśli drzwi któregokolwiek wagonu są niedomknięte.