Historia wojennych zniszczeń historycznych zabytków i destrukcji istnień ludzkich w Mostarze, opowiedziana przez dwóch ludzi należących do różnych grup etnicznych (Chorwat i Muzułmanin), którzy chcieliby żyć w jednym, niepodzielonym mieście. W czasie rozpadu Federacji Jugosławii (wojna domowa 1991 – 1995) wraz z przeprowadzanymi na terenie Bośni i Hercegowiny przez wojska federalne oraz bojówki serbskie i chorwackie czystkami etnicznymi doszło do rozwiniętej na niespotykaną dotąd skalę akcji niszczenia zabytków kultury islamskiej, będącej spuścizną pięciu stuleci panowania tureckiego na Bałkanach. Tytułowy „Most” to jeden z najcenniejszych zabytków architektury ottomańskiej, zbudowana w 1566 r przez tureckiego architekta Hayrudina niezwykła kamienna konstrukcja, z racji swego piękna nazywana była „cudownym sklepieniem” lub „kamiennym księżycem nad Neretvą”. Był to symbol miasta, od którego wzięło ono zresztą swoją nazwę (Mostar – strażnik mostu). Podczas nasilenia walk pomiędzy Chorwatami i Muzułmanami, na rozkaz jednego z chorwackich dowódców most został zburzony w listopadzie 1993 serią wystrzałów z broni pancernej. Wojna trwale podzieliła miasto na dwie, nieprzyjazne sobie części, które rozdziela przepływająca przez nie rzeka Neretva. Most odbudowano i oddano z wielką pompą do użytku w lipcu 2004. Ponownie połączył dwie części miasta, ale nie zdołał połączyć jego podzielonej etnicznie społeczności w jeden organizm.