Na kilka dni przed Halloween Grupa przyjaciół rusza w podróż po Stanach w poszukaniu najbardziej przerażającego domu.Nawiedzone domy – w tym wypadku, to nie opuszczone, mroczne gmachy, tylko rodzaj mikro parków rozrywki, w których to najważniejsze jest doświadczenie strachu. Przyjaciółmi kierują różne motywacje. Jedni chcą się po prostu bać, bo Halloween jest dla nich dniem tożsamym z Gwiazdką, kolejni traktują to wszystko jako doświadczenie socjologiczne – obserwują pracujące w strasznych domach osoby, nagrywają ich wypowiedzi. Kolejni jadą na zasadzie solidarności. Cała wyprawa jest przez nich dokumentowana amatorską kamerą wideo. Początek jest lekki, przyjemny, pełen żartów. Pierwsze domy i to, co się w nich dzieje to bardziej nieświadome pastisze niż świątynie strachu. Z czasem sytuacja zaczyna się zmieniać, domy stają się coraz bardziej to mroczne. To już nie spadające z sufitów nietoperze nadnaturalnej wielkości, tylko kanibaliczne kolacje ze stołami nakrytymi ludzkimi podrobami, przerysowane kreskówkowe postaci biegające za zwiedzającymi z siekierą, wystylizowane ludzkie lalki zapraszające do buduarów, czy płaczące, bądź śmiejące się histerycznie dzieci uwięzione w kominkach i klatkach. Tak samo jak domy zmienia się otoczenie – to coraz częściej pustkowia, odludzia lub polany umiejscowione pośród ciemnych lasów. W miarę jak zmienia się otoczenie do grupy przyjaciół dociera coraz więcej informacji o wszelkich patologiach jakie dzieją się w domach.