Jest rok 1915, trwa I wojna światowa. Pielęgniarki z Antypodów trafiają do Kairu. Szybko okazuje się, że wojna nie będzie ekscytującą przygodą, którą sobie wyobrażały. W Port Said czeka je chrzest bojowy – pierwsza fala ciężko rannych żołnierzy. Pomimo panującej atmosfery cierpienia, pielęgniarka o imieniu Alice nie może opędzić się od męskiej uwagi. Po krótkim romansie z australijskim porucznikiem Frankiem Smithem, dziewczyna wpada w oko brytyjskiemu chirurgowi o nazwisku Xavier Leopold. Alice spodziewa się, że będzie musiała rywalizować o względy mężczyzn z pielęgniarką Elsie, ta jednak niespodziewanie okazuje się mężatką, co stawia pod znakiem zapytania jej dalszą służbę w wojsku. Wkrótce spełnia się też najgorszy koszmar kobiety – do szpitala trafia jej ranny mąż Syd Cook. Tymczasem w życiu Alice pojawia się inteligentny i troskliwy porucznik Harry Moffitt, który sprawia, że dziewczyna zapomina o innych adoratorach.

Olive i Grace zostają wysłane na grecką wyspę Lemnos by pomóc żołnierzom rannym w bitwie o Gallipoli. Okazuje się to nie lada wyzwaniem – na wyspie panują surowe warunki, nie ma szpitala, brakuje podstawowego zaopatrzenia medycznego, a nawet bieżącej wody. Grace dowiaduje się, że jej ukochany brat zginął podczas felernej kampanii. Dziewczyna nie ma jednak czasu na żałobę. Na Lemnos dociera coraz więcej ciężko rannych, których trzeba nie tylko opatrzyć, ale i wesprzeć moralnie.

Trwa służba Alice i Elsie w Egipcie. Młode kobiety nadal mierzą się z trudnościami, które niesie ze sobą miłość w czasach wojny. Dla Elsie momentem próby jest dzień, w którym będzie musiała wybierać między mężem Sydem, a pracą pielęgniarki. Syd, postrzelony w bitwie o Lone Pine, przebywa w szpitalu w Alexandrii. Elsie dostaje przepustkę żeby go odwiedzić, ale odkrywa że będzie musiała pociągnąć za sznurki, żeby dać mu szansę na rekonwalescencję. Tymczasem pod nieobecność Harry’ego Xavier kontynuuje swoje starania o Alice. Harry jednak znów pojawia się w szpitalu – ciężko chory na tyfus.

Dziewczęta zostają wysłane do Francji. Tam trafiają do brytyjskiego szpitala, gdzie muszą mierzyć się ze snobizmem i pogardą personelu, a także typowo imperialnym formalizmem, który panuje w placówce. Alice bezskutecznie próbuje nawiązać kontakt z Harrym. Spotyka jednak jego przyjaciela – majora Johna Priora. Także Olive dostrzega w tłumie znajomą twarz. To poznany na Lemnos Pat Dooley. Mężczyzna zadurza się w Olive, ale dziewczyna zdaje się nie dostrzegać jego uczuć. Tymczasem umiejętności i talent Grace zostają docenione – pielęgniarka zostaje oddelegowana do Londynu, gdzie ma objąć pieczę nad własnym zespołem.

Alice jest rozdarta między nadzieją a rozpaczą. Nazwisko Harry’ego nie pojawiło się na żadnej liście zabitych, dlatego dziewczyna nadal chce wierzyć, że jej ukochany wciąż żyje. W obliczu braku lekarzy, pielęgniarki szkolone są z anestezjologii. Hilda odkrywa swoje powołanie, musi jednak mierzyć się z jawnym szowinizmem przełożonych. Tymczasem Elsie udaje się wrócić do szpitala z misją Czerwonego Krzyża.

Alice, Elsie i Hilda trafiają niemal na samą linię frontu, gdzie stają twarzą w twarz z widmem własnej śmierci. Pośród spadających niemieckich bomb, Alice wykazuje się niemałą odwagą, ratując swoich pacjentów. W życiu kobiety ponownie pojawia się Xavier, który wciąż jest w niej zakochany. Serce Alice nadal jednak należy do Harry’ego. Tymczasem Elsie, zatrudniona w szpitalu Czerwonego Krzyża w Amiens, zmuszona jest naginać zasady, żeby widywać się z mężem. Między ukochanymi dochodzi jednak do spięcia, kiedy Syd próbuje nakłonić Elsie, żeby porzuciła pracę w szpitalu i wyjechała z nim do Londynu.