Głównym celem Legionu staje się zerwanie z dotychczasową estetyką produkcji o X-Menach, ujednolicenie formy przekazu z treścią – psychodeliczny obraz oddaje esencję percepcji Davida Hellera. 7
Po ponad 15 latach funkcjonowania na kinowych ekranach, uniwersum X-Men wzbogacone zostaje o nowe medium – telewizję. Serialowy cykl o Mutantach nie odnosi się bezpośrednio do wydarzeń z blockbusterowych widowisk, stanowi autonomiczną historię o zupełnie nowej grupie osób odrzuconych przez społeczeństwo z powodu posiadanej supermocy. W pierwszym odcinku Legionu twórcy nie dbają o ekspozycję postaci. Ich głównym celem staje się zerwanie z dotychczasową estetyką produkcji o X-Menach, ujednolicenie formy przekazu z treścią – psychodeliczny obraz oddaje esencję percepcji schizofrenicznego Davida Hellera.
Twórca serii, Noah Hawley, przyjmuje ciekawe stanowisko, dalekie od dotychczasowego pojmowania historii o Mutantach czy superbohaterach. Legion to na wskroś lynchowska psycho-produkcja o złożoności subiektywnej narracji człowieka cierpiącego na schizofrenię, bawiąca się linearnością fabuły i pozorną wiarygodnością dwóch płaszczyzn percepcji. Odbiorca od pierwszych scen wplątany zostaje w spiralę historii Mutanta potrafiącego rozczepiać swoją osobowość; jest zagubiony w ciągu przyczynowo-skutkowym, podobnie jak główny bohater, który nie potrafi kontrolować swoich supermocy. Serial zachwyca swoją stroną wizualną i techniką wykonania, fabularnie bawi się natomiast pulpową strukturą opowieści o rządowych wysłannikach zwalczających niezidentyfikowaną anomalię.
Mimo ciekawej formy Hawley nie odbiega od pierwotnej esencji grupy X-Menów jako osób odrzuconych przez społeczeństwo z powodu szeroko rozumianej inności (komiksowi Mutanci przejawiają różnice w sferze etnicznej, seksualnej i fizycznej lub stanowią czytelną metaforę wspomnianych cech). Davida Hellera (Dan Stevens) poznajemy w szpitalu psychiatrycznym, gdzie bliscy osadzili go z podejrzeniem schizofrenii. To klasyczny protagonista ze współczesnych seriali – cyniczny, zagubiony, silny wewnętrznie, outsider. Nieobliczalność jego mocy przeraża go równie dosadnie, jak osoby z najbliższego otoczenia (na czele z personelem zakładu). Niestety, odcinek pilotażowy zostaje nastawiony bardziej na wizualną ekspozycję, wskutek czego fabuła zepchnięta zostaje na dalszy plan. Znając zakończenie epizodu pozostaje dywagować, czy kolejne części będą równie dopracowane pod względem estetycznym, czy też twórcy zależało jedynie na przykuciu uwagi odbiorcy w pilocie Legionu.
Poprzez hipnotyzującą warstwę wizualną i zerwanie z fantastyczno-naukową stroną gatunkowości superbohaterskich produkcji, Legion przykuje uwagę zarówno fanów uniwersum X-Men, jak i widzów niezaznajomionych z wszechświatem Mutantów. Neonowość barw i abstrakcyjna wariacja nad chronologią to oczywisty ukłon w stronę Davida Lyncha, jakże udany! Pozostaje mieć nadzieję, że psychodeliczna konwencja stanie się znakiem rozpoznawczym całego serialu, a nie tylko jego pierwszego odcinka.
