Kordian 1994

Przedstawienie rozpoczyna scena koronacji cara na placu Zamkowym. W tłumie gapiów jest mały Kordian. Potem chłopiec błądzi ulicami Starówki, gdzie lud świętuje uroczystość. Dziecko nie rozumie jeszcze wagi wydarzenia historycznego, ale je przeżywa, magazynuje w pamięci i podświadomości. Niektóre postaci i sceny powrócą w dorosłym życiu Kordiana, jako uzasadnione psychologicznie reminiscencje z dzieciństwa. W następnej sekwencji bohater wygłasza słynny monolog „zabił się młody...”, mierzy do siebie z pistoletu. Przeżywa świat na sposób hamletyczny, szuka celu w życiu, błądzi, „wszędzie pełno tajemnic...” – strzał z pistoletu wydaje się jedynym wyjściem z beznadziejnej sytuacji. Nieudana próba samobójcza Kordiana daje reżyserowi jeszcze jeden pretekst romantycznych fantazji – jako wizji rannego. Nierealny świat – diabły, anioły, lot na chmurze do Polski ze szczytu Mont Blanc – znajduje swoje uzasadnienie jako projekcja wyobraźni chorego, trawionego gorączką człowieka. opis dystrybutora