Kiedy górnicy z rumuńskiego miasta Petrila po raz ostatni zjeżdżają windą na dół, artysta i były górnik Ion Barbu przystępuje do realizacji swojej misji, czyli ocalenia kopalni w Petrili jako obiektu dziedzictwa kulturowego. Zgodnie z zawartą z Unią Europejską umową w sprawie zamknięcia kopalni, lokalne władze zobowiązały się wyburzyć wszystkie stojące na jej terenie budynki. Rozbiórka kompleksu to smutny koniec historii kopalni, z którą lokalna społeczność czuje głęboką więź, co nie interesuje polityków. Barbu jest nieugięty i robi wszystko, co w jego mocy, aby kultywować pamięć o kopalni. Na ścianach znajdujących się na jej terenie budynków maluje murale, organizuje wydarzenia, uliczne protesty i festiwal teatralny w podziemnych korytarzach. Działa z podobną determinacją jak jego przeciwnicy. Jego twórczość, która dowolnie reinterpretuje motywy znane z historii sztuki, jest pełna absurdu. Jego działania to coś znacznie więcej niż prześmiewczy protest - Barbu stał się głosem wszystkich ludzi opłakujących upadek górnictwa, które w nowych czasach stało się niepotrzebne.