Ocalony

Ocalony

7,1
7,2
Czerwiec 2005. Zrzucona na afgańsko-pakistańskim pograniczu w ramach operacji „Red Wings” czwórka amerykańskich komandosów z elitarnej jednostki Navy SEALs trafia w pułapkę i musi odeprzeć atak kilkadziesiąt razy liczniejszej grupy talibów. Żołnierze staczają pełną poświęcenia, niebezpieczną walkę z wrogiem, czasem i wycieńczeniem. Gdy koledzy Marcusa Luttrella giną podczas akcji, ten, choć wyczerpany i ranny, zrobi wszystko, by ujść wrogom.

Ciekawostki

dodaj ciekawostkę
Obsada i ekipa
Pozostałe
  • Marcus Luttrell zagrał w filmie niewielką rolę żołnierza oddziału S.E.A.L. o ksywce „Frank” lub „Frankie”, który rozlewa kawę i każe nowicjuszowi ją posprzątać (około dwunastej minuty i trzydziestej sekundy filmu). Pojawia się ponownie w helikopterze ratunkowym oraz w scenie „inicjacyjnej” Pattona.
  • Możliwe spoilery Przed rozpoczęciem zdjęć Peter Berg odwiedził rodziny zmarłych. Ojciec Danny'ego Dietza, granego w filmie przez Emile Hirscha, przeczytał mu raport z sekcji zwłok, w którym wyszczególniono informacje o jedenastu pociskach, które przeszyły jego syna. „Czytał to i płakał”, powiedział Berg. Na końcu ojciec Dietza powiedział: „Właśnie taki był mój syn. Tak ciężko walczył. Upewnij się, że zrobisz ten film tak jak należy”.
  • Możliwe spoilery W scenie tuż przed wykonaniem tańca przez Shane'a Pattona, można zauważyć naszywkę z imieniem Marc Lee. Służył on z Chrisem Kyle'em, lecz później zginął w akcji. Opowiedziano o tym w książce Kyle'a i w filmie Snajper. Marc Lee był również pierwszym żołnierzem S.E.A.L. zabitym podczas operacji Iraqi Freedom (Iracka Wolność) oraz Enduring Freedom (Trwała Wolność).
  • Możliwe spoilery Wbrew temu, co jest pokazane w filmie, że Marcus Luttrell utykał w trakcie chodzenia, w rzeczywistości w trakcie bitwy był on sparaliżowany od klatki piersiowej w dół, przez co czołgał się po ziemi. Przy pomocy noża kreślił przed sobą linię, po czym czołgał się po niej i rysował kolejną. W ten sposób poruszał się przez ponad dziewięć godzin.
  • Możliwe spoilery Chociaż nie wspomina się o tym w filmie, Marcus Luttrell został osobiście odznaczony przez prezydenta George'a W. Busha Krzyżem Marynarki Wojennej. Porucznik Michael Murphy został pośmiertnie odznaczony Medalem Honoru. Natomiast Axelson i Dietz zostali pośmiertnie odznaczeni Krzyżem Marynarki Wojennej.
  • Możliwe spoilery Prawdziwy Marcus Luttrell opisał śmierć porucznika Michaela Murphy'ego jako jeszcze bardziej przerażającą niż to, co pokazano w filmie. Śmiertelnie ranny Murphy umierając ,wykrzykiwał imię Luttrella. Sytuacja ta wstrząsnęła Marcusem do tego stopnia, że gdy uświadomił sobie, że grad wystrzeliwanych pocisków uniemożliwia mu niesienie pomocy oraz że nie jest już w stanie słuchać, jak umiera jego przyjaciel, upuścił swój karabin, aby móc zakryć uszy.
  • Marcus Luttrell po raz kolejny pojawia się w filmie, tym razem w niewielkiej roli niezidentyfikowanego żołnierza marynarki wojennej z oddziału S.E.A.L. Widać go na pokładzie pechowego helikoptera ratunkowego. Luttrell powiedział, że sportretowanie jednego z mężczyzn, który zginął w trakcie próby jego uratowania, było bardzo oczyszczającym doświadczeniem.
  • Możliwe spoilery W scenie wybuchu moździerza za plecami Marcusa, po tym jak pyta on Gulaba: „Dlaczego robisz to dla mnie?”, Peter Berg, aby uzyskać autentyczną reakcję zaskoczenia, nakazał detonację ładunku w momencie odliczenia dwa zamiast trzy. Nieprzygotowany Mark Wahlberg ze złością wybiegł z planu zdjęciowego po tym, jak został uderzony w twarz odłamkami gruzu. Berg czekał przed przyczepą Wahlberga godzinę, aby móc go przeprosić. Po wszystkim aktor wrócił dokończyć scenę.
  • Możliwe spoilery Film odbiega od relacji Marcusa Luttrella na temat podjęcia decyzji o wypuszczeniu pasterzy kóz. W swojej książce Luttrell opisuje porucznika Murphy'ego jako przychylnego do uwolnienia więźniów, lecz poddającego decyzję pod głosowanie, w którym Murphy i Luttrell opowiadają się za zwolnieniem, Axelson za zabiciem więźniów, natomiast Dietz wstrzymuje się od głosu. Relacja Luttrella była kontrowersyjna, ponieważ procedura wojskowa wymaga od oficera brania odpowiedzialności za wydawane rozkazy. Ojciec Murphy'ego sprzeciwił się poglądowi, że jego syn mógłby zrzec się swojej odpowiedzialności. W filmie poszczególne opinie mężczyzn są odzwierciedlone zgodnie z wersją wydarzeń Luttrella, jednak Murphy jest przedstawiony jako osoba stanowczo mówiąca do innych „To nie jest głosowanie”, po czym wydaje rozkaz uwolnienia więźniów.
  • Możliwe spoilery W prawdziwym życiu Michael Murphy i Matt Axelson byli absolwentami szkół wyższych, obaj ze stopniami naukowymi w dziedzinie nauk politycznych. Ich decyzja o wstąpieniu do wojska była zaskoczeniem dla tych, którzy ich znali. Axelson poniósł śmierć na cztery miesiące przed powrotem do kraju, w czasie kiedy planował zamieszkać z żoną w nowym domu.
  • Możliwe spoilery Kiedy Michael Murphy, będąc na ostatnim stanowisku obserwacyjnym, monitoruje wioskę za pomocą lunety, widać na dalszym planie małoletnich pasterzy kóz bawiących się z psem. Ci sami chłopcy pojawiają się później w filmie.
  • Prawdziwy Marcus Luttrell występuje w filmie w kilku scenach, m.in. w tej, w której po wyścigu pomiędzy sobą, Murphy i Dietz spotykają się na śniadaniu. (Luttrell jest wysokim żołnierzem z czarną dzianinową czapką i okularami przeciwsłonecznymi).
  • Możliwe spoilery Liczba zabitych w filmie to dwadzieścia cztery osoby.
  • Gregory Rockwood był jednym z członków załogi odznaczonych w 2004 roku nagrodą Mackay Trophy za „najbardziej chwalebny lot roku” w wykonaniu osoby, osób lub organizacji związanych z Siłami Powietrznymi. Członkowie załogi śmigłowców Jolly 11 i Jolly 12 wyróżnili się odwagą w związku z akcjami ratowniczymi mającymi miejsce w pobliżu Kharbut w Iraku w dniu 16 kwietnia 2004 roku. Wspierając Operację Iracka Wolność, załoga Jolly 11 wystartowała, by uratować pięcioosobową załogę śmigłowca armii amerykańskiej CH-47 Chinook, który rozbił się podczas burzy piaskowej przy prawie zerowej widoczności. W drodze na miejsce katastrofy, załogi zdały sobie sprawę, że ich zaawansowane gogle na podczerwień i noktowizory są nieskuteczne. Pomimo tego utrudnienia, załoga Jolly 11 była w stanie zlokalizować ocalałych. Oba statki powietrzne wykonały podejścia, przy prawie zerowej widoczności, opierając precyzję nawigacji niemal wyłącznie na danych otrzymywanych od inżynierów pokładowych i strzelców lotniczych. Po zakończonym sukcesem nawiązaniu kontaktu z ocalałymi i udzieleniu im pomocy medycznej przez pokładowych sanitariuszy, Jolly 11 i Jolly 12 były celem oddzielnych wielokrotnych ataków pociskami ziemia-powietrze. Wykonując manewry wymijające, Jolly 11 uniknęła dwóch pocisków. Jolly 11 i Jolly 12 ostrzałem obronnym kontynuowały zapewnianie wsparcia, do czasu aż formacja nie opuściła obszaru zagrożenia, ratując tym samym życie pięciu żołnierzom armii USA.
  • W filmie dużo razy lokowane są produkty firmy Under Armour.
  • „SEAL” to elitarna, uniwersalna jednostka specjalna Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Żołnierze tej jednostki są przeszkoleni m.in. do prowadzenia misji zwiadowczych, ratowania zakładników, urządzania zasadzek. Nazwa „SEAL” jest akronimem i oznacza „Sea, Air and Land" (Morze, Powietrze i Ląd). Skrót ten odnosi się do zdolności żołnierzy tej jednostki do infiltracji swoich celów z morza, powietrza i lądu. SEAL ma dostęp do szerokiej gamy broni i sprzętu umożliwiających realizację powierzonych misji. Szkolenie wymagane do pozostania żołnierzem SEAL jest niezwykle brutalne i jest uważane za najtrudniejsze w całej armii Stanów Zjednoczonych. Trwa ono około roku. Około siedemdziesiąt procent tych, którzy rozpoczynają szkolenie, nie kończy go.
  • Na wypadek zranienia żołnierz jednostki SEAL ma na mundurze zapisaną swoją grupę krwi. Opcjonalnie może mieć również napis: „NKA”, który oznacza „Brak Znanych Alergii”.
  • Film poświęcony jest pamięci m.in. żołnierzy, którzy stanowili załogę śmigłowca zestrzelonego podczas misji ratunkowej, należącego do 160 Pułku Lotniczego Operacji Specjalnych (SOAR) znanego jako „Nocni Prześladowcy”. Podczas wojny w Afganistanie większość naziemnych jednostek specjalnych korzysta w czasie misji z transportu helikopterów armii amerykańskiej.
  • Zawrócenie eskortujących śmigłowców szturmowych Apache było decyzją taktyczną. Musiały one w tamtym momencie wspomóc znacznie większy konwój wojskowy, który brał udział w walce. Helikoptery pozostawały jednak w gotowości, aby wesprzeć czteroosobową drużynę na wypadek, gdyby napotkała ona kłopoty.
  • Powodem problemów z łącznością były strome góry Afganistanu oraz kapryśne warunki atmosferyczne i aktywność słoneczna. W takich warunkach łączność na polu walki nigdy nie będzie w 100% niezawodna. Misja Bravo-Two-Zero brytyjskiej jednostki SAS podczas wojny w Zatoce Perskiej napotkała te same problemy (i została również narażona na szwank przez pasterzy kóz), mimo że przebywali na płaskiej pustyni.
  • Liczba wrogów, na których natknęli się bohaterowie filmu, jest kwestią dyskusyjną. Niektóre szacunki mówią o wielkościach rzędu pojedynczych cyfr, inne wskazują na liczbę idącą w setki. Sam Luttrell w swoim raporcie sporządzonym po akcji wskazał, że napotkali oni na swojej drodze tuziny wrogów.
  • Typowy zestaw amunicji zabierany na misję przez żołnierzy SEAL to sześć 30-nabojowych magazynków oraz kilkaset pocisków w taśmie nabojowej i trzy 15-nabojowe magazynki do pistoletów. Ponadto są to granaty ręczne i amunicja do granatników, które są umocowane na karabinach. Marcus w swojej książce napisał, że chłopaki zwykle nosili ze sobą osiem 30-nabojowych magazynków do swoich karabinów. Jednakże mieli oni niepokojące przeczucia, w związku z czym każdy z nich wziął trzy dodatkowe magazynki. W sumie każdy z żołnierzy miał 330 nabojów kalibru 5.56.
  • Możliwe spoilery Zgodnie z wywiadem udzielonym przez Petera Berga w programie „Q&A with Jeff Goldsmith” („Pytania i odpowiedzi z Jeffem Goldsmithem”) reżyser podczas pisania scenariusza korzystał z pomocy afgańskich tłumaczy. To, co w filmie powiedział do żołnierzy SEAL stary afgański pasterz zaraz po uwolnieniu, jest najpoważniejszą i najniebezpieczniejszą groźbą, jaką można wypowiedzieć w języku paszto. Z grubsza można ją przetłumaczyć następująco: „Rano obudzisz się oddzielony od całej twojej krwi".
  • Możliwe spoilery Sytuacja, kiedy żołnierz jednostki SEAL przykłada pistolet do głowy pilota śmigłowca Chinook, naprawdę się wydarzyła. Pilot helikoptera MH-47G Chinook w rzeczywistości nie służył w marynarce wojennej, lecz w 160. Pułku Lotniczym Operacji Specjalnych Armii Amerykańskiej. Tak więc żołnierze jednostki SEAL będący na pokładzie MH-47 chcieli wysiąść ze śmigłowca, aby zapewnić wsparcie dla umierających żołnierzy SEAL, z którymi byli w kontakcie. Jednak po zobaczeniu, jak pierwszy z Chinooków eksploduje w powietrzu, piloci ze 160. Pułku uznali, że lądowanie jest zbyt niebezpieczne, zwłaszcza bez eskorty i osłony ogniowej ze strony śmigłowców szturmowych AH-64 Apache.
  • Możliwe spoilery Film dość dokładnie przedstawia wydarzenia. Wyjątkiem jest ostatnia scena, w której mieszkańcy wioski odpierają atak talibów. W rzeczywistości wieśniacy pomogli Luttrellowi uciec w góry, gdzie został on znaleziony przez wojskowy zespół poszukiwawczy. Ponadto Luttrell i pozostali żołnierze jednostki SEAL nie byli świadkami zestrzelenia helikoptera ratunkowego. Luttrell nigdy nie został schwytany przez talibów. Ponadto większość historii o Luttrellu (tj. o nim jako samotnym ocalałym) nie jest ujęta w filmie, mimo że książka w co najmniej 50% jest poświęcona tym wydarzeniom.
  • Filmowi żołnierze piechoty morskiej używają następującej broni: karabinek M4A1 Carbine, karabin Mk 12 Mod 1 SPR, pistolet Beretta 92FS, karabin Mark 48 MOD 1, karabin Mark 11 MOD 0. Marcus Luttrell (Mark Wahlberg) używa karabinu Mk 12 Special Purpose Rifle. Michael P. Murphy (Taylor Kitsch) i Danny Dietz (Emile Hirsch) używają karabinku M4A1 z zamocowanym granatnikiem M203A1. Matthew Axelson (Ben Foster) używa karabinu Mk. 12 Mod 1 Special Purpose Rifle i pistoletu Beretta 92FS. Wieśniacy używają strzelby z podwójną lufą, strzelby Mossberg 500, karabinów AKM i AKMS. Talibowie używają karabinka AK-47, karabinów AKM i AKMS, karabinu AKS-47, karabinu Norinco NDM-86, karabinu maszynowego PKM, granatnika przeciwpancernego Type 69 RPG, ręcznego granatnika przeciwpancernego RPG-7 i pistoletu Makarov PM.
  • Zdjęcia i materiał filmowy ze szkolenia pokazane na początku filmu pochodzą z sześcioczęściowego dokumentu „Navy SEALs: BUDS Class 234” (2000) wyprodukowanego przez Discovery Channel.
  • Zdjęcia do filmu zrealizowano w ciągu czterdziestu dwóch dni, na przełomie października i listopada 2012 roku.
  • Możliwe spoilery Marcus Luttrell powiedział w wywiadzie, że w przeciwieństwie do tego, co pokazano w filmie, nigdy w trakcie walki nie zabił nikogo nożem.
  • W rzeczywistości, wymiana ognia pomiędzy Talibami a Marcusem Luttrellem i jego towarzyszami broni trwała pięć dni, a nie trzy, jak przedstawiono to w filmie.
  • Sceny spadania i koziołkowania zostały sfilmowane w plenerze bez ingerencji komputera. Wymagały one od kaskaderów narażania się na naprawdę ciężkie upadki. Po jednym takim wyczynie kaskader dublujący Marka Wahlberga musiał zostać hospitalizowany.
  • Scenarzysta i reżyser Peter Berg, pracował nad powstaniem filmu przez ponad pięć lat. Aby zmniejszyć koszty produkcji, za swoją pracę pobierał suedemnaście tysięcy dolarów tygodniowo. Było to minimalne wynagrodzenie obowiązujące w Gildii Reżyserów. Ponadto aktorzy Taylor Kitsch i Mark Wahlberg zgodzili się obniżyć swoje gaże. Ostatecznie budżet filmu wyniósł czterdzieści milionów dolarów, do czego oprócz opisanych wyżej działań filmowców przyczynił się m.in. krótki okres zdjęciowy, trwający tylko czterdzieści dwa dni.
  • Przed rozpoczęciem zdjęć obsada przeszła szkolenie prowadzone przez prawdziwych żołnierzy Navy S.E.A.L.s. Następnie zostali sprowadzeni na plan, gdzie w pełnym umundurowaniu i uzbrojeniu, z bronią naładowaną ślepymi nabojami, stoczyli pozorowaną bitwę z żołnierzami S.E.A.L.s wcielającymi się w Talibów. Taylor Kitsch był najlepiej przygotowanym członkiem obsady, ponieważ już wcześniej, w ramach przygotowań do swoich dwóch poprzednich filmów Battleship: Bitwa o Ziemię i Savages: Ponad bezprawiem odbył on fizyczny i techniczny trening prowadzony przez żołnierzy Navy S.E.A.L.s.
  • Mark Wahlberg stwierdził, że prawdziwy Marcus Luttrell, w trakcie ich pierwszego spotkania był początkowo bardzo powściągliwy i nie nawiązywał kontaktu wzrokowego podczas rozmowy. Zanim Luttrell był gotów szczerze rozmawiać, Wahlberg potrzebował kilku tygodni na zdobycie jego zaufania.
  • Mark Wahlberg powiedział w wielu wywiadach, że jest to film, z którego jest najbardziej dumny.
  • Mark Wahlberg przyznał później, że kręcenie tego filmu było najbardziej wymagającym fizycznie doświadczeniem w jego karierze. Podczas filmowania wiele razy odczuwał ból fizyczny spowodowany wypadnięciem trzech dysków, uszkodzeniem stawów barkowych i roztrzaskaną kostką. Jednak ze względu na obecność na planie filmowym Marcusa Luttrella i innych żołnierzy Navy S.E.A.L.s nigdy nie narzekał.
  • W scenie otwierającej film wszystkie zdjęcia wiszące w barakach przedstawiają prawdziwych żołnierzy S.E.A.L.s, a nie aktorów wcielających się w ich role.
  • Fotografia widoczna na początku filmu przedstawia autentyczny wizerunek Cindy Axelson (żony Matthew Axelsona).
  • Prawdziwy Marcus Luttrell ma prawie sześć stóp i pięć cali (196 cm) wzrostu i jest o głowę wyższy od grającego go Marka Wahlberga, który mierzy pięć stóp i osiem cali (173 cm) wzrostu.
  • Daniel Arroyo, grający nastoletniego pasterza kóz, wykonał niebezpieczny wyczyn kaskaderski zeskakując ze skał, przy entuzjastycznym aplauzie ekipy znajdującej się poza kamerą.
  • Sceny koziołkowania w trakcie spadania przypominają podobną scenę z filmu Witajcie w dżungli (2003), wyreżyserowanego również przez Petera Berga.
  • Mimo że w filmie wskazano na teksańskie pochodzenie Marcusa Luttrella, prawdziwy Luttrell doradził Markowi Wahlbergowi, aby ten nie zawracał sobie głowy naśladowaniem jego głosu, gdyż nigdy nie będzie on w stanie naśladować teksańskiego akcentu.
  • Każdy z długiej listy inwestorów, którzy byli skłonni przeznaczyć co najmniej milion dolarów na nakręcenie filmu, został nagrodzony wymienieniem w napisach jako „Producent”.
  • Peter Berg ze wspomnieniami Luttrella zapoznał się na planie filmu Hancock (2008). Historia tak go zaciekawiła, że nie opuścił swojej przyczepy, dopóki nie przeczytał całości.
  • W scenie, w której Alexander Ludwig tańczy przed innymi żołnierzami S.E.A.L.s, wykonywana przez niego piosenka i taniec pochodzą ze sceny tanecznej w filmie Napoleon Wybuchowiec (2004).
  • Mark Wahlberg zgodził się wystąpić w filmie po przeczytaniu scenariusza Petera Berga. Celowo nie przeczytał książki, ponieważ nie chciał po jakimś czasie krytykować Berga, za dokonane przez niego wybory związane z adaptacją tekstu.
  • Peter Berg planował nakręcić ten film przed Battleship: Bitwą o Ziemię (2012), lecz ustąpił po tym, jak studio Universal Pictures chciało, by odwrócił priorytety.
  • Możliwe spoilery „Bohaterski” program treningu siłowego i kondycyjnego o nazwie „murph” (bieg na dystansie mili, sto podciągnięć, dwieście pompek, trzysta przysiadów i kolejny bieg na dystansie mili z kamizelką obciążeniową o wadze dwudziestu funtów, czyli dziewięciu kilogramów) został stworzony dla uczczenia pamięci Michaela Murphy'ego. Ten trening był stosowany w wielu zawodach CrossFitowych (m.in. na mistrzostwach świata). Tradycją w społeczności CrossFit jest wykonywanie tego ćwiczenia w dniu amerykańskiego święta państwowego Memorial Day.
  • Kodeks honorowy, do którego odnosi się Pasztunwali – ochrona gościa nawet kosztem własnego życia – nie jest tylko afgańską zasadą, lecz podstawową doktryną islamu.
  • Chris Kyle w swojej książce „American Sniper” stwierdza, że on i prawdziwy Marcus Luttrell są przyjaciółmi. Podobnie jak w przypadku książki Luttrella, książka Kyle'a została zekranizowana. Na jej podstawie powstał film Snajper (2014).
  • Pod koniec filmu Battleship: Bitwa o Ziemię (2012) żołnierze Navy S.E.A.L. rzucają wyzwanie postaci granej przez Taylora Kitscha. Ma on przenieść się do bazy Coronado, gdzie po odbyciu szkolenia zostałby żołnierzem S.E.A.L. W filmie Ocalony Kitsch zagrał porucznika Michaela Murphy'ego z oddziału Navy S.E.A.L.
  • Porucznik Michael Murphy ukończył studia na Uniwersytecie Stanu Pensylwania w 1998 roku. Do tej pory jest jedynym absolwentem tej uczelni, który został odznaczony Medalem Honoru (pośmiertnie). Na terenie Parku Uniwersyteckiego – głównego kampusu uczelni – zbudowano plac pamięci weteranów. Jest on poświęcony i nazwany na cześć porucznika Murphy'ego. Plac został oddany wieczorem 11 września 2012 roku (Dzień Patrioty) przed rozpoczęciem meczu Uniwersytet Stanu Pensylwania vs. Marynarka Wojenna.
  • Naszywka z Teksasu, którą Mark Wahlberg nosi podczas filmu, została podarowana prezydentowi George'owi W. Bushowi przez Marcusa Luttrella. Znajdowała się ona na jego prawdziwym mundurze, który miał na sobie w trakcie bitwy.
  • Prawdziwi weterani wojenni zostali zatrudnieni w filmie jako statyści oraz odtwórcy niewielkich ról aktorskich.
Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Zarządzanie