Emil Barchański jest jedną z najmłodszych ofiar stanu wojennego. Uczeń warszawskiego liceum, w lutym 1982, razem ze swoimi kolegami, podpalił pomnik Dzierżyńskiego. Niespełna miesiąc potem został aresztowany. Zmuszany do fałszywych zeznań torturami ugiął się, ale ugiął się tylko na chwilę. Mimo różnych gróźb odwołał swoje zeznania w sądzie w czasie publicznej rozprawy swojego kolegi, Marka Marciniaka. Kilka tygodni później zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. W spektaklu o historii Emila opowiada nam jego matka, która straciła nadzieję, że pozna prawdę o śmierci syna. Przy każdej próbie wznowienia sprawy myślała, że uda się coś wyjaśnić i za każdym razem musiała pogodzić się z przegraną. Prokurator, który podejmuje się rozwikłania zagadki tej śmierci w 2007 roku też nie jest w stanie dotrzeć do dokumentów, które z całą pewnością stwierdzałyby, kto był sprawcą… Z konieczności więc jest to historia niepełna.