Perły szczęścia nie dają 1999

Grupka przyjaciół korzysta z każdej okazji, by wyrwać się z zatłoczonego blokowiska. Dorośli nie mają czasu zajmować się codziennymi sprawami - zakupami, porządkami, wyprowadzaniem psów na spacer. Dzieci mogą ich zastąpić, oczywiście za drobną opłatą. Przysłuchujący się naradzie Starszy Pan, który przesiaduje na ławce z tą samą od lat gazetą w ręku, pomysł założenia własnego przedsiębiorstwa ocenia jako mistrzowskie posunięcie. Dzieci z zapałem urządzają siedzibę firmy. Robert mianuje siebie szefem - "bo do tego trzeba mieć aparycję i być mężczyzną". Piotrek zostaje głównym księgowym, Marcin rozwozi mleko i poranną prasę, Mimo przejściowych kłopotów, interes kwitnie. Nikt nie przejmuje się utyskiwaniem staruszki o kulach, że usługi są zbyt drogie, ani jedynkami w szkole. Gdy w grę wchodzi biznes, trzeba zapomnieć o ambicjach, twierdzi szef. Jego największą troską jest dbanie o wizerunek firmy. Kupuje wszystkim pracownikom telefony komórkowe, stale myśli o tym, jak walczyć z konkurencją. Nie ma czasu pójść z dziewczyną do kina, nawet w jej urodziny. W idealnie zorganizowanej firmie coś się psuje. Magda chce się pobawić przynajmniej w niedziele, Marcin zamierza nadrobić zaległości w szkole. Szef zwierza się księgowemu z kłopotów, ale Piotrek twardo domaga się zapłaty, zanim udzieli Robertowi przyjacielskiej rady. Pochłonięte zarabianiem pieniędzy dzieci, które dotychczas tak świetnie naśladowały dorosłych, zaczynają dostrzegać, że niepostrzeżenie wpadły w pułapkę. opis dystrybutora