Rok 1376/1377. Ludwik Andegaweński, po koronacji na Króla Polski, mianował regentką swoją matkę Elżbietę. Na jej wawelski dwór i do Krakowa przyjechało wielu Węgrów. W 1376 roku, z błahego powodu, zaczyna się sprzeczka, która zmieni się w rzeź Węgrów. W ciągu jednej nocy zginie ich ponad stu. Załamana królowa wraca do Budy. Ale nie jest tam mile widziana przez swoją synową - Elżbietę Bośniaczkę. Ludwik i jego żona faworyzują swoje starsze córki Katarzynę i Marię. Ale ulubienicą babki Elżbiety jest mała Jadwiga. Uparta i rezolutna. Tymczasem w dalekim Krakowie, Cudka z Gołczy szuka jednego ze swoich synów. Prosi o pomoc królewskiego namiestnika - księcia Władysława Opolczyka. Młody Niemierza wyruszył na wojnę z Litwinami i ślad po nim zaginął. Niestety, królewski namiestnik żąda pieniędzy. I to dużych. W Wilnie, przy łożu umierającego Olgierda Giedyminowicza, staje cała rodzina. Wielki Książę wybiera na następcę młodego Jogaiłę. I rozkazuje swemu bratu Kiejstutowi przysiąc mu wierność i pomoc.