Jeśli jesteś wielbicielką lub wielbicielem komedii tak czarnej, jak to tylko możliwe, zdecydowanie polecam rozważenie ucieczki od społeczeństwa przed ekran telewizora na nieco ponad godzinę. 6

Kanapa, z której autorzy tacy jak Luis Buñuel, Rod Serling, czy Franz Kafka obserwowali rzeczywistość, aby w jej centrum dostrzec punkt ujścia dla wszelkich osobliwości, nie powinna znajdować się zbyt daleko od kanapy, z której Esteve Soler rozszyfrowuje obecny stan rzeczy, aby przeciwstawić się tym wartościom absolutnym, które współcześnie tracą na znaczeniu. Film właściwie zaczyna się cytatem Beñuela: "Jestem zmęczony symetrią" z "Widma wolności"…Intrygujący pomysł, ostatecznie przyczyniający się do powstania trylogii spektakli, które sprawiły, że Soler stał się przeznaczonym na eksport objawieniem sceny teatralnej, narodził się w formie krótkich opowiadań. Opowiadania te były w stanie szczęśliwie podróżować przez różne języki i skrajnie zróżnicowane koncepcje sceniczne, a hiszpańska produkcja pt. "7 powodów do ucieczki" udowadnia, że były one również w stanie przetrwać, z większą lub mniejszą skutecznością, radykalne zmiany języka artystycznego.

Powodów jest siedem, ale tylko trzech pracujących nad materiałem źródłowym reżyserów. Poprowadzony przez samego Solera wraz z innymi debiutantami Gerardem Quinto i Davidem Torrasem, "7 powodów do ucieczki" zgodnie z tytułem został podzielony na siedem historii - Rodzina, Solidarność, Porządek, Własność, Praca, Postęp i Zaangażowanie. Zdjęcia autorstwa Gabriela Campoya podkreślają, że dominującym motywem stała się tu makabryczna i wybitnie czarna komedia o społecznym podłożu i surrealistycznym "znikającym punkcie". Dzieło otwiera historia brodatego, niechlujnego dorosłego mężczyzny, który pewnej nocy zostaje obudzony przez rozemocjonowanych rodziców. Pomimo osobliwej godziny muszą z nim porozmawiać o czymś, co nie może dłużej czekać. Ich opowieść zaczyna się od momentu jego poczęcia. Bohater dowiaduje się, że jego rodzice od początku swojego związku praktykowali stosunek przerywany, co pewnego feralnego wieczora poskutkowało przypadkową ciążą. Uświadamiają go oni w tym, że planowali usunąć ciążę, lecz na ich drodze stanął dziadek. Po narodzinach jego matka próbowała utopić go w basenie. Ponownie interweniował dziadek. Właściwie może tego nie pamiętać, ale to właśnie on wychowywał go do czwartego roku życia. Prawda jest taka, że cały czas go gwałcił i montował z tego filmy. Niemniej jednak, nasz bohater jakimś cudem dotarł do dorosłości. Ostatnim sekretem, jaki ujawniają jego rodzice, jest ich plan przysłużenia się dla świata poprzez ostateczne morderstwo własnego syna.

Oto "7 powodów do ucieczki" (od społeczeństwa) w pigułce. Film oferuje widzowi siedem pozornie zabawnych, pełnych satyry opowiastek, z których każda jest społecznie zaangażowana w interesujący, nieoczekiwany i wieloaspektowy sposób. Film jest wręcz stworzony na festiwalowe pokazy, ale nie jestem pewna, jak potoczy się jego przyszłość w świecie opanowanym przez pandemię - kto wie… poza krótkim epilogiem, może Netflix mógłby zamienić to w serię siedmiu krótkich odcinków i nadać mu miano miniserialu? To w dużej mierze film o zamyśle teatralnym, wypełniony świetnymi dialogami, nieoczekiwanymi zwrotami akcji i całkowitym odrzuceniem rzeczywistości w imię metafory. Nie jest to ani wizytówka wybitnego kunsztu aktorskiego, choć bez wątpienia obsada przychodzi na ratunek każdemu konceptualnemu poślizgowi, ani niezapomniany pokaz spektakularnych efektów wizualnych – to po prostu dość kameralna filmowa przestrzeń pełna absurdów, które rodzą się bezpośrednio przed i za obiektywem kamery. Jeśli brzmi to intrygująco, a ty jesteś wielbicielką lub wielbicielem komedii tak czarnej, jak to tylko możliwe, zdecydowanie polecam rozważenie ucieczki od społeczeństwa przed ekran telewizora na nieco ponad godzinę. Premiera "7 powodów do ucieczki" 27 października na VOD!