Filmy miłość, ślimak

Xavier zamierza poświęcić się karierze urzędnika. Po pełnym wrażeń roku na stypendium w Barcelonie zmienia zdanie. Postanawia podążać za marzeniami - zostaje pisarzem. Tak kończy się pierwsza część filmu. Pięć lat po niezwykłych studiach w Barcelonie Xavier ma przed sobą nowe wyzwania. Bank, który udzielił mu kredytu, zaczyna stwarzać problemy. Xavierowi, oprócz pieniędzy, brakuje też szczęścia w miłości. Zawody i dziewczyny nasz bohater zmienia jak rękawiczki... Robi wszystko, by odnaleźć życiowe spełnienie. Bez skutku. Sprawy komplikują się na dobre, kiedy Xavier traci pracę, musi opiekować się dzieckiem byłej dziewczyny oraz swoim dziadkiem. W końcu rewiduje nieco swoje marzenia. Bardziej pragmatyczny, zostaje dziennikarzem. Podróże, nie tylko do miast Europy stają się jego codziennością. Los rzuca Xaviera do Londynu a następnie do Sankt Petersburga. Sprawy przybierają niespodziewany obrót.

Rzym, I wiek n.e.. Dwóch studentów przyjaciół, Encolpio i Ascilto, spierają się o to do kogo należy chłopiec, Gitone. Chłopiec, mając możliwość wyboru z kim idzie, wybiera Ascilta. Tylko nagłe trzęsienie ziemi ratuje Encolpio od popełnienia samobójstwa...

Kino drogi opowiadające o dwójce dzieci szukających swego ojca, który rzekomo mieszka w Niemczech. Obsesja na jego punkcie wytyczy i pokaże im granicę, jaka znajduje się pomiędzy dzieciństwem a okresem dojrzewania.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.