Filmy broń, demokracja

W hotelu gromadzą się miejscowe władze, aby uczcić zakończenie wojny. Wśród gości znajduje się komunista Szczuka. Podziemna organizacja wydała na niego wyrok śmierci. Zamachu ma dokonać Maciek Chełmicki, żołnierz AK. Pierwsza próba zabójstwa nie udaje się, więc Maciek również pojawia się w hotelu. Spotkanie z barmanką Krystyną rodzi w nim wątpliwości. Czy warto jeszcze zabijać, skoro wojna się skończyła? Powojenna rzeczywistość nie oferuje żadnej alternatywy.

Podczas przedstawienia teatralnego na scenę wdziera się grupa uzbrojonych ludzi. Czy to element eksperymentalnego spektaklu czy też prawdziwy atak terrorystyczny?

Ken Loach tym razem pokazuje historię dwóch braci, którzy w imię wielkich idei i walki o równość i sprawiedliwość zostają zmuszeni, żeby stanąć przeciwko sobie. Damian porzuca karierę i w ślad za bratem wstępuje do partyzantki IRA. Jako lekarz będzie musiał zabijać ludzi, kiedy jednak go dokona tego wyboru będzie gotów bronić sprawy aż do śmierci. W Teddym, pozornie milczącym i zamkniętym w sobie, wszyscy widzą przywódcę. Władza, którą mu powierzono utwierdza go w słuszności przekonań. Jest realistą, wierzącym w kompromis, a nie romantykiem gotowym umierać za idee. Film to próba rozliczenia się z przeszłością i hołd złożony uczestnikom walk o niepodległość Irlandii.

W 1973 roku za rządów Salvadora Allende dyrektor prywatnej szkoły dla chłopców przyjmuje grupę biednych dzieci. Od samego początku pomiędzy nowymi uczniami i dziećmi bogaczy panuje niechęć i niezrozumienie. Wyjątkiem są fajtłapowaty Gonzalo i pewny siebie Pedro Machuca, którzy spontanicznie się zaprzyjaźniają. Gonzalo po raz pierwszy trafia do biednej dzielnicy Pedra, gdzie poznaje Chile, z którego istnienia nie zdawał sobie sprawy i zakochuje się w siostrze przyjaciela. Zaś Machuca nie może nacieszyć się rowerem, adidasami i zabawkami, które dawno już znudziły Gonzalo.

Binh jest synem Wietnamki i amerykańskiego żołnierza. Podobnie jak inne dzieci z takich związków, będące swoistym efektem ubocznym wojny w Wietnamie, od małego spotyka się z ostracyzmem społecznym. Jest przedmiotem kpin i niechęci ze strony dzieci i dorosłych. Wychowywany przez dziadków, w wieku 17 lat wyrusza do Sajgonu na poszukiwanie matki, a później decyduje się na wyprawę do Ameryki, gdzie ma nadzieję odnaleźć ojca i rozpocząć nowe życie. Podróż okazuje się prawdziwym koszmarem. Straszne warunki, panujące na statku z nielegalnymi emigrantami, pobyt w obozie dla uchodźców, przymieranie głodem na ulicach Nowego Jorku – wszystko to będzie wymagało od Binha niezwykłej wytrwałości fizycznej i hartu ducha. Ale chęć odnalezienia swojego miejsca na ziemi okaże się silniejsza od wszystkiego.