Filmy lata 90., petycja

Dwie libańskie rodziny znalazły schronienie na początku wojny domowej w nieczynnym pałacu w Bejrucie „La maison rose”. W ramach przebudowy nowy właściciel daje im dziesięć dni na opuszczenie domu, który chce zamienić w centrum handlowe. Mieszkańcy dzielnicy są podzieleni na przyszłość i nostalgię.

Bohaterka filmu traci przytomność, kiedy widzi jak policjaci pałują jej syna podczas obalania berlińskiego muru i przez kilka miesięcy leży w śpiączce. Kiedy się budzi, nie ma już NRD, ale ona o tym nie wie, nadal unieruchomiona w swoim łóżku. Narratorem obrazu jest jej syn Alex. Wychowany prze matkę, komunistkę-aktywistkę, chadzający na pochody, wychowany na dobranocce o Piaskowym Dziadku. Alex kocha matkę i w obawie o jej zdrowie tworzy przed nia iluzję dawnego świata. Cała kamienica daje sie wciągnąć w tę zabawę-powszechnie lubiano energiczną szefową lokalnej organizacji partyjnej, do której wszyscy należeli.