Filmy ślimak, zemsta

Upokorzona przez swoich szkolnych kolegów Kathy, wpada pod samochód i zapada w śpiączkę. Gdy jej poranione ciało leży w szpitalnej sali, dusza wraca do szkoły by rozliczyć się z tymi, którzy są odpowiedzialni za jej stan.

Garris (Jacques Gamblin) i Riton (Jacques Villeret) mieszkają na brzegu bagnistego stawu. Riton ma trójkę dokazujących dzieci z drugiego małżeństwa. Od czasu do czasu topi swoje smutki w czerwonym winie, próbując zapomnieć o swojej „Wielkiej Miłości”, Pameli, swojej pierwszej żonie. Garris mieszka sam. Jest to człowiek prosty i hojny, o raczej marzycielskim umyśle. Jeśli pozostał tu przez dziesięć lat, to tylko po to, aby pomóc Ritonowi i jego rodzinie. Zarabiają na drobnych pracach: łowienie żab, zbieranie ślimaków, zbieranie konwalii itp. Jak mówi Garris: „Zarabiamy słabo, ale nie narzekamy”. Mają kilku przyjaciół: Amédée (André Dussollier), marzyciela, pasjonata czytania, Pépé (Michel Serrault), weterana z Marais, który choć został bogatym przemysłowcem, nie wyparł się swojego pochodzenia, oraz Tane'a (Jacques Boudet), konduktora miejscowej kolejki. Garris poznaje młodą kobietę Marie (Isabelle Carré)...

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.