Filmy algieria, okupacja

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Francja w 1942 roku. Tytułowy bohater korzystając z sytuacji w jakiej znalazł się jego kraj zajmuje się handlem dziełami sztuki, kupując je od Żydów po paskarskich cenach. Poza tym jest ogólnie szanowanym obywatelem, mającym wpływy oraz przyjaciół, żyjącym w zgodzie z nowym porządkiem. Pewnego dnia okazuje się, iż ktoś, prawdopodobnie Żyd, ukrywa się pod jego nazwiskiem. Pan Klein próbuje wyjaśnić to nieporozumienie na własną rękę.

Jest rok 1940. Uciekając przed Niemcami, śmietanka towarzyska Paryża opuszcza stolicę i lokuje się w luksusowym hotelu Splendide w Bordeaux. Tam spotykają się uciekinier z więzienia i piękna aktorka. Przed wojną łączył ich romans, na dodatek przez aktorkę mężczyzna trafił do więzienia.

Rok 1943. Historia grupy Algierczyków wcielonych do armii francuskiej podczas II wojny światowej. Saïd, Abdelkader, Messaoud i Yassir są przedstawicielami różnych klas społecznych, których połączyła gotowość do walki z nazistami w obronie ojczyzny. Jednak ze względu na swe pochodzenie są traktowani jak żołnierze drugiej kategorii, których można w rozmaity sposób dyskryminować, na przykład obcinając racje żywnościowe. Nie jest też brana pod uwagę możliwość awansowania ich. Złota Palma w Cannes 2006 za główną rolę męską. Nominacja do Oscara 2007 za najlepszy film nieanglojęzyczny.

Film przedstawia walkę Algierczyków z francuskim okupantem o niepodległość kraju. Ważną postacią w tej wojnie była rewolucjonistka, Djamilah Bouhired (Magda).

W okupowanym przez nazistów Paryżu, młoda akompaniatorka Sophie Vasseur dostaje pracę u słynnej piosenkarki Ireny Brice. Gdy mąż Ireny, Charles, biznesmen współpracujący z nazistami, walczy z własnym sumieniem, Irena staje się obsesją Sophie...

Rok 1940. Maman Titine (Sophia Loren) jest Żydówką, piękną i biedną. Żyje między nadzieją a niepewnością codzienności. Ma dumę tej rasy kobiet, która już wymarła. Ma pięcioro nieprzewidywalnych dzieci. Nieszczęścia nie mają wpływu na ich radość życia pod błękitnym słońcem Morza Śródziemnego, szeleszczącego ze śmiechu i namiętności. Matka preferuje swoje dzieci. Meyer jest królem. Ma 13 lat, jest przystojny, inteligentny, odważny, wrażliwy, nieodparty. Dziś Meyer jest profesorem Lévym (Roger Hanin), jednym z mistrzów kardiochirurgii. Jego droga społeczna jest wzorem sukcesu i integracji, o której przez całą młodość marzył, płakał, walczył, kochał. Podczas szczęśliwego wieczoru z okazji jego urodzin pada zawalony atakiem serca. Całe jego życie przelatuje przed nim.