Filmy apel, druga wojna światowa

Miejscem akcji filmu jest japoński obóz jeniecki znajdujący się na wyspie Jawa. W 1942 r. osadzona zostaje tutaj grupa oficerów brytyjskich. Pomiędzy jednym z nich a japońskim dowódcą obozu zaczyna toczyć się dziwna, podszyta erotyczną fascynacją gra. Jej stawką jest honor i obrona własnych systemów wartości każdego z protagonistów.

Rok 1934. Stefan Starzyński zostaje komisarycznym prezydentem Warszawy. Na stanowisku tym ma pozostać do wyborów. Rok 1939 w wyborach Starzyński nie uzyskuje wymaganej większości, ale w dalszym ciągu pełni funkcję prezydenta. 1 września 1939, Stefan Starzyński zaczyna organizować życie w bombardowanej stolicy. Sprzeciwia się nakazowi ewakuowania ważniejszych urzędów i w porozumieniu z gen. Czumą organizuje cywilną obronę miasta. W odpowiedzi na apel prezydenta warszawiacy budują barykady, kopią rowy przeciwlotnicze, przygotowują punkty sanitarne. W swoich codziennych przemówieniach radiowych Starzyński podtrzymuje na duchu ludność stolicy. Warszawę opuszczają w pośpiechu przedstawiciele obcych placówek dyplomatycznych, pozostaje jednak amerykański dziennikarz zafascynowany bohaterską postawą mieszkańców i ich prezydenta. Tymczasem sytuacja w mieście jest z każdym dniem coraz trudniejsza, brakuje wody, elektryczności, lekarstw. 26 września zapada decyzja o kapitulacji. W sztabie naczelnego dowództwa pojawia sie zdesperowany młody żołnierz z zamiarem zabicia gen. Rómmla, który jego zdaniem zdradził ojczyznę godząc się na kapitulację. Do zabójstwa jednak nie dochodzi. Niemcy wkraczają do Warszawy, Starzyński nie chce skorzystać z ostatniej szansy wyjazdu - swoje miejsce w samolocie odstępuje amerykańskiemu dziennikarzowi. Miesiąc później zostaje aresztowany w swoim gabinecie przez gestapo i wywieziony w nieznane miejsce...

Apel w obozie koncentracyjnym. Padają komendy: „Padnij! Powstań!”. Człowiek, który się sprzeciwił, zostaje natychmiast zastrzelony. Wtedy powstają powoli pozostali więźniowie. Giną. Pozostał jeden, który skulił się, gdy inni stali…

W 1941 roku, grupa najwybitniejszych rosyjskich pisarzy i artystów pochodzenia żydowskiego, w tym Salomon Mikhoels, Perets Markish i Siergiej Eisenstein, podpisała apel do Żydów na całym świecie, prosząc, żeby dołączyli do obywateli radzieckich w walce przeciw faszyzmowi.