Filmy stypa

Młody mężczyzna (Gyllenhaal) po śmierci swojej narzeczonej nadal mieszka z jej rodzicami (Sarandon, Hoffman). Nie potrafi im powiedzieć, że znalazł nową miłość. Historia człowieka, który próbuje zrobić wszystko, czego oczekują od niego inni, wbrew własnym pragnieniom. Dramat o życiu po utracie najbliższej osoby, próbie odnalezienia siebie i własnej drogi.

Adaptacja powieści "Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy" słynnego Sergiusza Piaseckiego w reżyserii Włodzimierza Olszewskiego. Józef Trofida właśnie wychodzi z ciężkiego więzienia. Przy bramie wita go były współwięzień Władek Piasecki, który zabiera go w swoje rodzinne strony gdzie jest szefem grupy przestępczej.

Yossi (Ohad Knoller) dowodzi oddziałem żołnierzy na położonym na zaśnieżonych wzgórzach posterunku niedaleko Libanu. W tajemnicy utrzymuje homoseksualny związek ze swoim zastępcą, przystojnym Liorem (Yehuda Levi) nazywanym Jagger dzięki swoim warunkom fizycznym gwiazdy rocka. Aby mieć odrobinę prywatności w tych warunkach muszą wychodzić razem na patrol. Pewnego dnia pułkownik (Sharon Raginiano) przybywa do bazy z dwoma kobietami. Jedna z nich Yaeli jest zainteresowana Jaggerem, starając się zniechęcić zalecającego się do niej Ofira (Assi Cohen), próbującego jej uświadomić bezcelowość jej wysiłków. Pułkownik przyjechał, aby dowodzić nocna pułapką, której to akcji obawia się Yossi z powodu pełni. Obawia się również o bezpieczeństwo Jaggera. Tak się pechowo złoży, że Jagger zostanie ciężko ranny w tej nocnej akcji, umierając w ramionach swego kochanka. Na stypie w domu rodzinnym Liora matka Jaggera omyłkowo bierze Yaeli za dziewczynę syna.

Na wsi gospodarzy na swoich hektarach stary rolnik, uprawia rolę zgodnie z tradycją z dziada i pradziada. Ma trzech synów, dwóch wykształconych uciekło do miasta, na roli został jeden, Czesław, pracuje przy ojcu. Pewnego dnia stary rolnik umiera. Po stypie, miastowi synowie pospiesznie odjeżdżają, nie zainteresowani sprawami wsi. Czesław, wykorzystując pożar, który wybuchł w ich starej stodole, oznajmia wszystkim, że zrywa ze starymi poglądami i w tym miejscu zbuduje nowoczesne gospodarstwo…

Rodzinna komedia kryminalna Juliusza Machulskiego, napisana specjalnie dla Teatru Telewizji. Rybka canero to po trosze komedia omyłek, po trosze studium naszych najnowszych zachowań, a trochę kryminalne śledztwo pełne zagadek. Śmieszne i straszne zarazem. Zabawne i szybkie dialogi, satyryczne portrety postaci, błyskotliwa obserwacja obyczajowa – to wszystko sprawia, że autorski spektakl Juliusza Machulskiego jest niezwykle udaną kryminalną komedią rodzinną. Akcja sztuki rozgrywa się w willi profesora Stefana Vogla w trakcie stypy, która jest rodzinną uroczystością po jego tajemniczej i nagłej śmierci.

Antyczna tragedia Sofoklesa, przeniesiona do zamieszkanego przez bezdomnych parku na dolnym Manhattanie, ma wymiar tragifarsy, okrutnej, ale i śmiesznej. W Tomkins Square Park drzemie na ławce Sasza (Jerzy Trela), rosyjski Żyd, malarz z Petersburga, zamknięty w sobie, milczący, wieczny uciekinier. Za chwilę pojawią się Portorykanka Anita (Anna Dymna) i Pchełka (Jan Peszek), cwaniaczek z Polski, epileptyk, mitoman, błazen, który z każdego nieszczęścia potrafi zrobić wygłup. Kiedyś byli normalnymi, inteligentnymi ludźmi, mieli swoje pragnienia i aspiracje. Teraz park i ta ławka to wszystko, co pozostało im z życia. Anita chce wyprawić godny pogrzeb swemu ukochanemu, który zamarzł w parku, i pochować go w osobnym grobie, nie we wspólnej mogile, gdzie bezimiennie grzebie się wszystkich bezdomnych. Za niecałe 20 dolarów Sasza i Pchełka podejmują się odnaleźć nieboszczyka. Jadą na Bron, odbijają po kolei wieka czekających na wywóz trumien,zabierają ciało. W parku wyprawiają stypę, w której z godnością uczestniczą zwłoki niby-Johna, bo dwaj przyjaciele omyłkowo wykradli innego trupa. Też był brodaty i w łachmanach, więc szalona nowojorska Antygona nie poznała, kogo zakopali pod ławką. Sasza jeszcze raz próbuje się zmobilizować, pójść do ambasady po wizę, Pchełka popisuje się swoją zaradnością, ale daremne są nadzieje na jakąkolwiek odmianę ich losu.