Filmy scenograf

Perypetie trzech młodych kobiet w Paryżu latem 1994 roku: Niny, młodej, beztroskiej złodziejki, Louisy, która obudziła się z pięcioletniej śpiączki, i Idy, kobiety szukającej swoich korzeni. Każda na swój sposób postanowi zmienić bieg swojego życia.

W 1942 roku w Wannsee doszło do sekretnego spotkania przywódców faszystowskich Niemiec. W jego efekcie został ustalony oficjalny program rozwiązania "kwestii żydowskiej" - plany totalnej eksterminacji Żydów. Zima 1942 r., rezydencja Wannsee pod Berlinem. Szef IV wydziału gestapo - Adolf Eichmann, kieruje ostatnimi przygotowaniami do mającego się tu odbyć tajnego spotkania. Na stołach wykwintne jedzenie, eleganckie trunki, wytworna zastawa. Po kolei zjeżdżają się zaproszeni goście: 14 wysokich rangą oficerów, urzędników i esesmanów III Rzeszy. Jako ostatni przybywa generał SS Reinhard Heydrich - to właśnie ten człowiek przedstawi uczestnikom spotkania najbardziej przerażający plan w dziejach świata - plan całkowitej eksterminacji europejskich Żydów.

Dokument ukazuje życie włoskiego reżysera filmowego, teatralnego, operowego, scenografa ,projektanta, kostiumografa i producenta Franco Zeffirelliego.

Podczas gdy sztuka może się nie powieść z powodu niespodziewanej nieobecności aktorki, Sylvestre (Daniel Ceccaldi) musi natychmiast znaleźć zastępstwo. Próbuje przekonać Hugo Martiala (Richard Berry), aktora na wezwanie i wściekłego człowieka, do zagrania z Gigi Ortegą (Josiane Balasko), która jest jego byłą żoną, bardzo pretensjonalną alkoholiczką. Reżyser Léon (Daniel Prévost) nagle zostaje sam na sam z dwójką ludzi, z którymi próby szybko zamieniają się w piekło, podczas gdy Sylvestre opracowuje serię planów, z których każdy jest okropniejszy od drugiego, aby móc zapewnić promocję swojej sztuki w medialnej aferze...

Robert Wilson – geniusz kreatywności – jeden z najbardziej kontrowersyjnych i niekonwencjonalnych artystów naszych czasów. Reżyser, aktor, choreograf, tancerz, dramaturg, architekt, rzeźbiarz, scenograf. Stworzył swój własny, niepowtarzalny język wizualny. Przez czterdzieści lat jego estetyka miała olbrzymi wpływ na międzynarodowy teatr i operę. Inscenizował najróżniejsze gatunki i style, od dramatów Eurypidesa po opery Straussa, współpracował m.in. z Philipem Glassem, Tomem Waitsem, Susan Sontag, Davidem Byrne'em, Allenem Ginsbergiem, Williamem S. Burroughsem. Katharina Otto-Bernstein przez pięć lat towarzyszyła Wilsonowi z kamerą. Udało się jej namówić go na zwierzenia dotyczące trudnego dzieciństwa. Interesowały ją także słynne produkcje. Powstał portret kontrowersyjnego twórcy i jego niekonwencjonalnych metod pracy.

Portret filmowca, autora wielu teatralnych scenografii, wykładowcy PWSFTViT w Łodzi, barwnej postaci łódzkiego środowiska artystycznego. W filmie poznajemy go jako oryginalnego, prowokującego scenografa i kontrowersyjnego nauczyciela Łódzkiej Szkoły Filmowej, odwiedzamy jego rodzinną miejscowość, gdzie zorganizował swoją wystawę projektów scenograficznych i kostiumów w starej stodole odziedziczonej po przodkach.

Głównym motywem jest przeprowadzka obrazów i sztandarów – dzieł Władysława Hasiora – ze starej pracowni do nowej, oddziału Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Władysław Hasior mówi o znaczeniu pracowni w jego twórczości.