Filmy kradzież, oglądanie filmu

Portret nieodpowiedzialnej nastolatki, która została przedwcześnie matką i teraz nie potrafi zająć się dzieckiem ani znaleźć sobie jakiegoś celu w życiu.

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

Komedia fantastyczna dla rodzinnej widowni. Niesamowite perypetie miniaturowych przedstawicieli obcej cywilizacji, którzy przybywają na Ziemię w statku kosmicznym do złudzenia przypominającym... człowieka.

Groźny przestępca, Frank White (Christopher Walken), po długoletnim pobycie w więzieniu postanawia odzyskać wpływy. Buńczucznie zapowiada przejęcie kontroli nad całym handlem narkotykami w Nowym Jorku, grożąc usunięciem każdego, kto stanie mu na drodze. Wraz ze swym murzyńskim gangiem stopniowo eliminuje kolejnych przeciwników zręcznie wymykając się policji. Wspomagając finansowo podupadający szpital dziecięcy zjednuje sobie przychylność biedniejszej części społeczeństwa, a lokalna prasa bulwarowa kreuje go wręcz na bohatera. Na drodze do zdobycia pełni władzy staje jednak równie nieustępliwy detektyw Bishop.

Cieszący się szacunkiem młody prawnik zostaje aresztowany po tym, jak policja odnajduje ciało najokrutniejszego z komorników. Młodzieniec utrzymuje, że jest niewinny, a gdy policja dowiaduje się, że ofiara była jego ojcem, wyjaśnienia młodzieńca odsłaniają najdziwniejszą opowieść o życiu i śmierci.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Trzeci film wyreżyserowany przez Federico Felliniego obrazuje historię pięciu przyjaciół, zbliżających się już do progu 30 lat. Żyją oni niezobowiązującym, "dziecięcym" życiem, wymigując się od poważnych obowiązków oraz pracy, od których preferują szwędanie się po nocach i grę w bilard. Wszystko zaczyna się jednak komplikować, kiedy Fausto (Franco Fabrizi) się żeni, a od Alberto (Alberto Sordi) odchodzi siostra zostawiając jego i matkę niemal bez środków do życia. Przyjaciele zdają sobie sprawę, że trzeba znaleźć pracę i zmierzyć się z "dorosłym" życiem. Nie okaże się to jednak proste.

Billy Pilgrim, jak twierdzi ma dar dzięki któremu może przenosić się w czasie do różnych momentów ze swego życia. Niestety mężczyzna nie potrafi kontrolować swoich podróży i przenosi się zarówno w dobre czasy spędzone w rodzinnym Iliom, jak i okrutne dni podczas wojny, albo całkiem fantastyczne chwile w miejscu zwanym Tralfamadoria.

Kiedy w czerwcu 1940 roku ministrowie, dziennikarze, wielka burżuazja, kobiety z półświatka i szpiedzy ze wszystkich stron świata zebrali się w hotelu Splendide w Bordeaux, młody człowiek musi wybierać między znaną aktorką a zaangażowaną studentką, między politykami a przestępcami, między beztroską a dorosłością...

Cała fabuła filmu opiera się na luźno połączonych ze sobą rozmowach różnych ludzi, znajomych bądź też nie, na praktycznie każdy temat. Slackerzy rozmawiają o życiu, miłości, książkach, anarchii, świecie, który ich otacza i który, teoretycznie, ich nie potrzebuje. Slacker jest to bowiem amerykańskie określenie na dorosłego człowieka, który nic nie robi, ale zachowuje się jakby wiedział wszystko.