Filmy relacja profesor-student

Opowieść o zderzeniu osobistych pragnień z solidarnością i tolerancją w duńskiej komunie w latach 70-tych ubiegłego wieku.

Film składa się z trzech nowel ich akcja dzieje się kolejno w latach: 1952, 1974, 1996. Wszystkie traktują o jednym, a mianowicie o problemie aborcji. W czasach kiedy była ona w USA zabroniona, ale także gdy była dozwolona.

Grupka dzieci podczas wędrówki po lesie zostaje zaskoczona nagłym zmierzchem i silną ulewą. Dzieci postanawiają się schronić w opuszczonym z pozoru domostwie. Okazuje się jednak, że dom ma mieszkańca- starszą kobietę (Ava Mukherjee), która na szczęście chętnie przygarnia niespodziewanych gości. Podczas rozmowy jeden z chłopców mówi, że niczego się nie boi. Kobieta postawia opowiedzieć mu kilka budzących grozę historii...

Pewnego razu, wracając do domu, prof. Parker Wilson znajduje na stacji kolejowej uroczego szczeniaka. Zabiera go do domu, by tam – tymczasowo – przeczekał do chwili, kiedy ktoś się po niego zgłosi. Dni mijają, jednak nikt nie poszukuje psiaka, zaś rodzina szybko przyzwyczaja się do obecności puchatej kulki. Pies otrzymuje imię Hachiko i wyrasta na dużego i mądrego zwierzaka. Niezależnie od pogody czy pory roku, co dzień rano odprowadza profesora na pociąg, którym jeździ on do pracy, zaś po południu czeka na stacji na jego powrót. Jednak przychodzi dzień, kiedy profesor nie wraca z pracy. Mimo wszystko, Hachiko kontynuuje ich wspólny rytuał, mając nadzieję, że pewnego dnia doczeka się na powrót swojego pana… Historia tej wielkiej miłości i wierności czworonoga, opisana przez jedną z gazet, porusza serca wielu ludzi. Film oparty jest na prawdziwych wydarzeniach, mających miejsce w Japonii, gdzie w Tokio wystawiono pomnik ku pamięci Hachiko.

Prof. Ueno adoptuje psa rasy Akita i nazywa go Hachikô. Czworonożny przyjaciel przywiązuje się do swojego pana; codziennie odprowadza go na stację metra, kiedy profesor jedzie do pracy i wychodzi po niego, kiedy mężczyzna wraca. Pewnego dnia prof. Ueno umiera nagle w pracy. Hachikô jeszcze przez dziesięć lat, aż do swojej śmierci, przychodzi na stację metra i wypatruje swojego pana.

Troje studentów szkoły teatralnej, pod wpływem swojego charyzmatycznego profesora, a także pism francuskiego teoretyka teatru Antonina Artauda i jego techniki aktorskiej, rozpoczyna eksperymentować z własnym życiem, poszukując prawdziwych emocji i sytuacji, które mogliby później przenieść na scenę. Ich obsesja stania się lepszymi aktorami prowadzi w najmroczniejsze zakamarki ludzkiej duszy, przekraczając granice, o których istnieniu nie śniło się ani samym zainteresowanym, ani ich nauczycielom.