Filmy paralotniarz

Fotografowie i filmowcy podróżują po świecie, polując na niecodzienne i nietypowe ujęcia ludzi, miejsc, zwierząt i kultur.

Janusz Orłowski ma 79 lat, jest pełen energii i radości życia. Nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie to, że Janusz lata. Jest paralotniarzem. Środowisko paralotniarzy jest dosyć różnorodne, ale dominują w nim młodzi ludzie i choć drobny, starszy pan zupełnie do nich nie pasuje to jednak został przez nich zaakceptowany. Latanie jest pasją Janusza. Gdy jest w powietrzu to wszystko przestaje mieć znaczenie, jest po prostu szczęśliwy. Paralotniarstwo wymaga ogólnej sprawności fizycznej, ale Praszczur zawzięcie pokonuje ograniczenia wynikające z jego wieku. Zazwyczaj korzysta z pomocy dużo młodszych kolegów, czasem się przewróci lub poobija, ale wcale go to nie zniechęca. Wprost przeciwnie. Janusz twierdzi, że będzie latał zawsze, z tą tylko różnicą, że niedługo będzie latał w „krainie bez grawitacji”, gdzie nie będzie ciążenia, wysiłku, codziennych kłopotów, będzie tylko swobodne latanie.

Film opowiada historię Jędrzeja, młodego paralotniarza, który podczas lotu uległ wypadkowi. Od tego czasu jest sparaliżowany i jeździ na wózku. Film opowiada także historię miłości Jędrzeja i Hani, jego żony. Pokazuje jak wspólnie borykają się z codziennymi trudnościami życia inwalidy. Prozaiczne problemy dotyczące poruszania się, fizjologii, finansów, w ich wypadku nabierają zupełnie innego wymiaru: na przykład nie mogą w naturalny sposób mieć dzieci. Mimo wielu trudności Jędrzej nie poddaje się, jest pełen energii i zapału. Udało mu się wrócić do latania. To, co ogranicza Jędrzeja na ziemi, przestaje mieć znaczenie w powietrzu. Bezradny człowiek, który nie może sobie sięgnąć książki z wysokiej półki, nagle pokonuje siłę grawitacji i lata w przestworzach.