Filmy kobieta w wannie

Po tragicznej śmierci męża Harper (Jessie Buckley) wyjeżdża na samotne wakacje do przepięknej angielskiej posiadłości, gdzie ma nadzieję pozbyć się prześladujących ją wspomnień. Jednak ktoś lub coś z okolicznych lasów nie daje jej spokoju. Narastający niepokój młodej kobiety zaczyna przeradzać się w prawdziwy koszmar, który wypełnią jej najbardziej przerażające wspomnienia i lęki.

Ateńska wioska olimpijska, tętniąca życiem podczas Igrzysk Olimpijskich w 2004 roku, jest teraz symbolem upadku gospodarczego Grecji. W zdewastowanym parku, gdzie mieszkają już tylko co biedniejsi, spotykają się miejscowe dzieciaki. Wśród zniszczonych trybun, basenów treningowych wypełnionych zieloną wodą wyładowują swoją energię, wymyślając coraz to nowe "zabawy". Ich życie wydaje się pozbawione większego sensu, bez perspektyw. Najstarszy z dzieciaków, Dimitris i Anna, emerytowana atletka, odwiedzają tereny kurortów wypoczynkowych na obrzeżach miasta. Im dłużej są poza granicami opuszczonej wioski i im więcej czasu spędzają wśród beztroskich przaśnych turystów, tym większa złość na otaczający świat budzi się w chłopcu.

Początek XVIII wieku. Anglia jest w stanie wojny z Francuzami, ale uwagę dworu pochłaniają wyścigi kaczek i pojawienie się na rynku ananasów. Na tronie zasiada schorowana królowa Anna (Olivia Colman), a krajem zamiast niej rządzi jej bliska przyjaciółka, lady Sarah (nagrodzona Oscarem Rachel Weisz). Z podziwu godnym oddaniem dogląda ona przy tym rozkapryszonej i porywczej królowej. Na dwór przybywa nowa służąca Abigail (nagrodzona Oscarem Emma Stone), która swym urokiem oczarowuje Sarah. Sarah bierze Abigail pod swoje skrzydła, a Abigail dostrzega w tym szansę na powrót do swych arystokratycznych korzeni. Ponieważ sprawy polityczne i prowadzenie wojny coraz bardziej pochłaniają Sarah, Abigail stopniowo zajmuje jej miejsce u boku królowej Anny. Rozkwitająca przyjaźń z królową daje Abigail szansę na spełnienie swoich ambicji. Dziewczyna dochodzi więc do wniosku, że nie pozwoli, aby ktokolwiek lub cokolwiek – czy byłaby to kobieta, mężczyzna, polityka czy królik – stanęło jej na drodze.

Max (Michel Piccoli) to paryski detektyw, niezależny finansowo i sfrustrowany gangami, których nie jest w stanie złapać. Żeby zachować twarz, postanawia śledzić grupę małych złodziejaszków, chcących obrabować bank. Cały popołudniowy czas zaczyna spędzać z dziewczyną szefa grupy, prostytutką Lili (Romy Schneider). Udaje przed nią bogatego bankowca, który może zapewnić jej lepszą przyszłość. Po pewnym czasie udaje mu się zdobyć plany napadu, ale czy wszystko pójdzie tak, jak zaplanował?

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.

Josephine nie rzuca się zbytnio w oczy. To katastrofa dla początkującej aktorki. Kiedy więc słynny reżyser zatrudnia ją do głównej roli w swojej najnowszej sztuce, wszyscy są w szoku, z nią na czele. Postać, którą ma zagrać jest jej dokładnym przeciwieństwem - silna, agresywna seksualnie, autodestrukcyjny wamp. Kiedy Fine zaczyna wcielać się w nową rolę, granica między teatrem a rzeczywistością zaciera się. Dziewczyna wkracza na niebezpieczną ścieżkę.

Dzisiejsza Norwegia, miasteczko Gjøvik. 15-letnia Frida jest klasową outsiderką i nie ma z tym najmniejszego problemu. W świecie „Idealnego Pokolenia” wszyscy uczniowie zgadzają się co do jednego: Frida jest naprawdę dziwna. Marius stara się być we wszystkim wzorowy. Kiedy okazuje się, że ma się uczyć w parze z Fridą, widzi w tym kolejną szansę do pokazania wszystkim, jaki jest wspaniały. Jednak Frida wcale nie ma zamiaru dać się „naprawić” klasowemu złotemu chłopakowi. Ich sesje nauki stają się zarzewiem burzliwego związku. Jednak w swoich kłótniach z Fridą Marius doświadcza również czegoś ekscytującego, stanowiącego wyzwanie i całkiem nowego…

Moretti przeplata trzy historie – jedną o zagubieniu i tęsknocie matki wychowującej samotnie córkę; drugą o obsesji podejrzeń i wybaczeniu, której bohaterem jest ojciec podejrzewający sędziwego sąsiada o molestowanie swojego dziecka; i trzecią o błędach rodzicielskich i przyznaniu się do własnych słabości (prowadzący pod wpływem alkoholu syn surowego sędziego powoduje śmiertelny wypadek). Trzy piętra to również wzruszająca, uniwersalna opowieść o murach, które skrywają tajemnice, są niemym świadkiem chwil pięknych i tragicznych.

Po niepowodzeniu popełnienia samobójstwa Claude Ridder (Claude Rich) dostaje propozycję uczestniczenia w podróży w czasie. Eksperyment został przetestowany do tej pory tylko na myszach. Ale doświadczenie idzie złym kierunku. Nieprawidłowe działanie badania powoduje, że mężczyzna doświadcza chwil z przeszłości w losowej kolejności.

Po śmierci męża doktor Helen (Patricia Clarkson) zamieszkuje na opuszczonej wyspie. Pewnego razu po październikowej burzy morze wyrzuca na brzeg rozbitka z raną po postrzale. Kobieta przyjmuje przybysza pod swój dach. Nie wie, że nieznajomy odmieni całe jej życie.