Filmy uzdrowiciel, choroba

Jest sam środek zimy. Do małej miejscowości trafia tajemniczy przybysz, który obdarzony jest mocą leczenia i ratowania życia. Choć mieszkańcy doceniają jego talent i z uwagą słuchają osobliwych przemówień o miłości i Bogu, wkrótce orientują się, że obcy jest wyjątkowo aspołeczny i nie do końca spełnia ich rosnące oczekiwania. Bohater nawiązuje jednak intensywny kontakt z dwoma kobietami i chłopcem. Kars jawi się tu jako miasto apokaliptyczne, rządzone przez armię, zasypane śniegiem, przesiąknięte chorobą, fatalizmem i śmiercią (niech za przykład posłużą choćby często powtarzane sceny w rzeźni). W tle ciągle trwają manewry wojskowe. Odgłosy wybuchów i strzałów składają się na bardzo oryginalny i wszechogarniający pejzaż dźwiękowy. W obrazie widać analogie do Dürera i Tarra. Erdem często dynamizuje akcję długimi jazdami na Steadicamie, które dopełniają szaleństwa.

Szarlatan to dramat biograficzny o wyjątkowym człowieku, obdarzonym zdolnościami leczniczymi, rozgrywający się na tle wydarzeń XX wieku. Historia inspirowana jest życiem uzdrowiciela Jana Mikoláška, który wprawiał w zdumienie pokolenia dzięki niesamowitym umiejętnościom diagnozowania i leczenia chorób za pomocą ziół, narażając się na obstrukcję ze strony komunistycznego establishmentu. Opowieść Mikoláška to nie tylko jedno z ludzkich żyć pełne zwrotów akcji, ale także ogólna refleksja nad ceną, jaką płaci się za przywilej geniuszu.

Przez trzy dekady od upadku komunizmu Polska przeszła liczne transformacje, która uczyniły ją zdecydowanie bardziej europejską i liberalną, ale z drugiej strony ujawniły mnóstwo społecznych i klasowych konfliktów oraz traum. Dziś wystarczy odpowiedni katalizator, żeby z ludzi zaczęły wyłazić wszystkie skrywane pod sztucznymi uśmiechami lęki i frustracje. Takim zapalnikiem staje się w filmie Żenia, nielegalny ukraiński imigrant i wybitnie uzdolniony masażysta, który w dość krótkim czasie po przekroczeniu granicy dorabia się bogatej i zblazowanej klienteli. Polki i Polacy, którzy na co dzień skupiają się na zarabianiu pieniędzy oraz izolowaniu się od biednego świata zewnętrznego, oddają się w terapeutyczne ręce Żeni, żywiąc nadzieję, że pochodzący z egzotycznego Wschodu mężczyzna uleczy ich z ich fobii i nieszczęść. Wyrzucają z siebie wszystko, co im leży na sercach, opowiadają mężczyźnie o niewdzięcznych małżonkach i dzieciach, narzekają na nietolerancję i rosnącą imigrację. Uzależniają się od niego i jego usług, nie zastanawiając się, czy Żenia może to w jakiś sposób wykorzystać.

Górska mała wioska. Wysoko w Alpach. Jacky Caillou (Thomas Parigi) mieszka ze swoją babcią Gisèle (Edwige Blondiau), znaną magnetyczną uzdrowicielką. Gdy Gisèle zaczyna przekazywać mu swój dar, z miasta przybywa młoda kobieta Elsa (Lou Lampros), aby zasięgnąć porady. Na jej ciele, na plecach, pojawia się dziwna włochata plama. Pewny, że uda mu się ją wyleczyć, Jacky biegnie za cudem.