Filmy nieliniowa oś czasu, strach

Gdy po 27 latach w Derry ponownie zaczynają ginąć dzieci, Mike Hanlon przypomina przyjaciołom o złożonej obietnicy dokończenia walki z morderczym klaunem.

Oficer US - Navy zakochał się ze wzajemnością w przyjaciółce swego zwierzchnika, który zabija ją pod wpływem wściekłości. Śledztwo podąża mylnym tropem. Trwają intensywne poszukiwania rzekomego mordercy w wielkim budynku Pentagonu.

Oto eksperyment filmowy na skalę globalną: 80 tysięcy ludzi ze 197 krajów przesłało na YouTube zrealizowane przez siebie krótkie filmiki relacjonujące, czym był dla nich dzień 24 lipca 2010 roku. Reżyserzy Ridley Scott i Kevin Macdonald z pomocą sztabu selekcjonerów podjęli się wyboru i zmontowania odpowiednich fragmentów. Powstał film jedyny w swoim rodzaju, będący nie tylko barwnym i dynamicznym kolażem, ale i próbą głębszej syntezy. Jak wygląda zwyczajny dzień przeciętnego mieszkańca naszej planety? Kim jest współczesny człowiek?

Barcelona, rok 2013. Podczas wybuchu wulkanu na powierzchnię planet wydostaje się tajemniczy wirus, który wywołuje w ludziach paniczny lęk przed przestrzenią. Wkrótce ludzie zostają uwięzieni w budynkach. Po jakimś czasie przebijają się do tuneli metra. Marc (Quim Gutiérrez) postanawia odnaleźć swoją dziewczynę Julię (Marta Etura).

Po niepowodzeniu popełnienia samobójstwa Claude Ridder (Claude Rich) dostaje propozycję uczestniczenia w podróży w czasie. Eksperyment został przetestowany do tej pory tylko na myszach. Ale doświadczenie idzie złym kierunku. Nieprawidłowe działanie badania powoduje, że mężczyzna doświadcza chwil z przeszłości w losowej kolejności.

Martin Clément (Finnegan Oldfield), urodzony jako Marvin Bijou, ciągle ucieka. Uciekł z małej wioski w Wogezach. Uciekł z rodziny, z tyranii ojca, od zrezygnowanej matki. Uciekł od nietolerancji i odrzucenia, znęcania się, na które był narażony. Od wszystkiego, co uczyniło go "innym" chłopcem. Mimo to nadal znajduje sojuszników. Najpierw Madeleine Clément (Catherine Mouchet), dyrektorkę college'u, która sprawiła, że odkrył teatr, którego imię zapożyczył jako symbol jego zbawienia. A potem Abla Pinto (Vincent Macaigne), życzliwego człowieka, który zachęcił go do opowiedzenia całej swojej historii na scenie.