Filmy na podstawie powieści, problem dziecka

Krystyna Janda gra matkę samotnie wychowującą Rafała. Zaniedbuje syna, gdyż czas głównie spędza na libacjach z kolejno poznanymi mężczyznami. W rzeczywistości to syn zajmuje się matką. Głodny zmuszony jest kraść jedzenie w szkole. Matka przenosi syna z jednej placówki do drugiej.

Sześcioletnia „Bułeczka” po śmierci rodziców trafia do domu wuja. Mała kuzynka Dziunia przyjmuje ją bardzo niechętnie. Dziewczynce brak rodzinnego ciepła. Wuj nie może poświęcić jej wiele czasu, a jego żona jest wciąż nieobecna. Pracuje jako reżyser w innym mieście. Prowadząca dom gospodyni Małgorzata bezkrytycznie kocha Dziunię, a do „Bułeczki” nie czuje sympatii. W końcu „Bułeczka” ucieka do poznanego kiedyś wiejskiego weterynarza. Po zniknięciu dziewczynki Dziunia zaczyna rozumieć, jak wielką krzywdę wyrządziła kuzynce swoją dokuczliwością.

Bezimienny, pozbawiony tożsamości mały chłopiec, uważany jednakowoż przez wielu za Żyda, błąka się po nienazwanych wsiach Europy Wschodniej, napotykając przejawy tak niesamowitego okrucieństwa i dehumanizacji, że wydawać by się mogło, że akcja filmu rozgrywa się w mrokach Średniowiecza, gdy mieszkańcy Starego Kontynentu byli znacznie bardziej prymitywni niż w XX wieku. Jak bowiem określić wyrywanie ludziom gałek ocznych, odrażające psychoseksualne perwersje czy palenie żywego zwierzęcia? A jednak film ma miejsce w trakcie II wojny światowej, a chłopak doświadcza, nierzadko w niemym milczeniu, horrorów, które nie wydarzyły się aż tak dawno, by móc o nich dziś łatwo zapomnieć. I aż trudno zdecydować, czy bardziej przerażające są epizody z udziałem brutalnych tortur, pedofilii i mordowania dla przyjemności, czy jednak przejawiana przez większość napotykanych przez chłopca prostych ludzi ignorancja, zabobonność i święta wiara, że jeśli ktoś jest od nich inny, musi być diabłem wcielonym.