Filmy właścicielka sklepu, lata 30.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.

Szczepko i Tońko, dwa lwowskie batiary, tracą pracę w fabryce zabawek, ponieważ nie potrafią powstrzymać się przed śpiewaniem w zakładzie. Pozbawieni zajęcia zabijają czas, chodząc po parku. Los kieruje ich w miejsce, w którym znajdują niemowlę. Otaczają je troskliwą opieką i dbają, aby niczego mu nie brakło. W wyniku kilku niefortunnych wydarzeń dziecko trafia do Wandy, właścicielki sklepu z zabawkami. Dwaj przyjaciele rozpoczynają poszukiwania, a w tym czasie maleństwo zdobywa serce dziewczyny i jej stryja. Okaże się też, że w tej historii swoją rolę odegra dyrektor fabryki zabawek, którego serce też może odmrozić siła miłości…