Filmy adam miauczyński

Strach, złość, smutek, radość, wstręt, zazdrość, wstyd. Adaś Miauczyński powraca do czasów swojego dzieciństwa, kiedy – jak większość z nas – miał spory problem z nazywaniem towarzyszących mu wtedy emocji. Aby poprawić jakość swego dorosłego już życia, postanawia powrócić do tamtego nie do końca – jak się okazuje – beztroskiego okresu, by nauczyć się przeżywania siedmiu podstawowych uczuć. Ta ekstremalnie nieprzewidywalna podróż do przeszłości obfituje w szereg przezabawnych, wręcz komicznych sytuacji, ale niesie za sobą również moc wzruszeń i refleksji.

„Tfu! Nie spotkało mnie w życiu nic śmiesznego” – wzdycha zmarły właśnie reżyser Adam Miauczyński. Leżąc w prosektorium, wspomina pechowe życie. Pasmo nieszczęść i porażek, idiotycznych zbiegów okoliczności i popisów nieudacznictwa – oto naprawdę… coś śmiesznego!

Głównym motywem filmu są bolesne wspomnienia Sylwka – syna – o piciu jego Ojca – Adama. Naprzemianlegle do tego zaczyna się w Adamie odwijać taśma własnych wspomnień, tworzących – wraz z opowiadaniem syna – listę największych strat i ran, zadanych przez picie sobie i bliskim. Ze wspomnień Adama wynika jeszcze coś: czarna sztafeta pokoleń. Ojciec Adama też pił i Adam poprzysiągł sobie, że nie przysporzy nigdy takiego strachu i wstydu swojemu synowi. A jednak… Zresztą Ojciec Adama też to sobie w dzieciństwie przysięgał… Więc czy można przerwać tą czarną sztafetę?