Filmy śnieg, butelka

Reżyser Peter Von Kant, podczas spotkania z przyjaciólką Sidonie poznaje Amira, w którym się zakochuje bez wzajemności.

Kiedyś Byung-su był seryjnym mordercą – zabijał tych, którzy według niego zasłużyli na śmierć. Ale to było dawno temu, gdyż po tragicznym wypadku samochodowym skończył z zabijaniem. Obecnie mężczyzna mieszka ze swoją nastoletnią córką, Eun-hee, i zmaga się z chorobą Alzheimera – jego pamięć jest zawodna, a wspomnienia coraz bardziej fragmentaryczne. Tymczasem w mieście pojawia się nowa fala zabójstw i Byung-su zastanawia, czy to przypadkiem nie on sam jest odpowiedzialny za te zbrodnie.

Powszechnie szanowany prawnik Walter Bridge jest głową statecznej rodziny. Jego konserwatywne poglądy nadają ton życiu pozostałych domowników. Żona Waltera India nauczyła się podporządkowywać woli męża, jednak w głębi duszy tęskni za partnerskim układem i ciepłem miłości. Dorastające dzieci państwa Bridge zaczynają kwestionować surowe zasady ojca. Rodziną wstrząsają coraz silniejsze konflikty. Walter Bridge musi zweryfikować swoje podejście do życia, jeśli nie chce dopuścić do rozpadu rodziny.

Młodego Jeana Berlot nieustannie prześladują koszmary, w których ktoś zamyka go w wariatkowie. Wracając z pogrzebu matki otrzymuje od Markiza zaproszenie, by spędził noc w jego zamku. Tam Berlot będzie świadkiem dzikiej orgii i terapeutycznego pogrzebu.

Charyzmatyczny John McCabe (Warren Beatty) przybywa do miasteczka na Dzikim Zachodzie aby otworzyć tawernę. Wkrótce do miasteczka przebywa bystra Pani Miller (Julie Christie) - "profesjonalna dama", która proponuje McCabe'owi pomoc w prowadzeniu interesu. Ich wzajemne relacje wychodzą jednak poza sprawy biznesowe. Wkrótce jednak rozpoczynają się problemy - miejscowa korporacja chce przejąć dobrze prosperujący interes.

W "Drzewie" twórca oddaje głos milczącemu (co nie znaczy, że cichemu) kinu, burząc długimi ujęciami i jednostajnymi jazdami kamery wrażenie linearności czasu. W pogrążonym w mroku i wojnie Sarajewie spotyka się dwóch bohaterów – szukający matki chłopiec i mężczyzna codziennie przed świtem wyruszający z butelkami po wodę dla całej kamienicy. Zagadką pozostaje jednak geneza tego spotkania – czy nie mamy tu raczej do czynienia z jedną osobą, która istnieje w dwóch wymiarach? "Kino zawsze dotyczyło gestów" – mówi Gil Mata, więc zwykłe czynności przyjmują w "Drzewie" abstrakcyjną, "ponadczasową" formę, samotność zaś znajduje w nim wymiar najbardziej podstawowy, najgłębszy. Bo jak pisał Alberto Caeiro, nie za odchodzącym w dal okrętem, lecz za samymi sobą odczuwamy największą tęsknotę.