Filmy rewolucja kulturalna, marksizm

"Upadek Amerykańskiego Imperium" scenarzysty i reżysera Denysa Arcand’a z roku 1986 przedstawił nam grupę 30 - letnich przyjaciół, niezwykle elokwentnych intelektualistów, których liberalne idee zaczęły tracić na znaczeniu, kiedy znudzeni zaczęli szukać ucieczki w nienasyconym seksie. Siedemnaście lat później Inwazja barbarzyńców łączy ponownie erudytów z arcydzieła Arcand’a w filmie, który jest skazany na równy poprzednikowi sukces. Spotykamy ponownie błyskotliwego Remy’ego (Remy Girard), w trudnych dla niego chwilach. Jego ex-żona Louise (Dorothee Berryman) wzywa z Londynu wspólnego syna Sebastien’a (Stephane Rousseau), wziętego finansistę. Ojciec i syn ledwo się tolerują, więc Sebastien niechętnie przystaje na prośbę matki, ale od momentu swojego przyjadu porusza dla ojca niebo i ziemię. Odświeża stare znajomości i kontakty. Zwołuje wesołą bandę ludzi, których w przeszłości spotkał na swej drodze Remy: krewnych, przyjaciół, byłe kochanki…

Jak się uczymy? Co wiemy? Patricia (Juliet Berto) i Émile (Jean-Pierre Léaud), spotykają się w studio dźwiękowym, aby omówić naukę i drogę do rewolucji. Sceny buntu studenckiego w Paryżu, wojny w Wietnamie i innych wydarzeń z końca lat 60. wraz z plakatami, zdjęciami i rysunkami są tłem dla ich słów. Oprócz rozważań dwóch postaci, przedstawiona jest ścieżka dźwiękowa zawierająca narrację, muzykę, klipy informacyjne i hałas. Efektem jest montaż, medytacja, refleksja nad pomysłami oraz sposób mieszania słów i obrazów.