Filmy kobieta protagonistka, impreza

Émilie (Marion Barbeau), młoda studentka, pracuje nocami jako cam-girl, aby związać koniec z końcem. Pewnego wieczoru tajemniczy dron pojawia się w oknie jej mieszkania. Od tej pory, kiedykolwiek Emilie jest sama, dron pojawia się i podąża za nią.

Anora, młoda prostytutka z Brooklynu, dostaje szansę na historię o Kopciuszku, kiedy poznaje syna oligarchy i pod wpływem impulsu poślubia go. Gdy wiadomość dociera do Rosji, jej bajka staje się zagrożona, gdy rodzice wyruszają do Nowego Jorku, aby uzyskać unieważnienie małżeństwa.

Kiedy ścieżki Blanche (Virginie Efira) krzyżują się z Gregoire'em (Melvil Poupaud) myśli, że spotyka tego, którego szuka. Więzi, które ich łączą, szybko się splatają, a ich historia budowana jest na gniewie. Para się przeprowadza, Blanche oddala się od rodziny, siostry bliźniaczki, otwiera się na nowe życie. Ale wkrótce zostaje uwikłana w toksyczny związek z zaborczym i niebezpiecznym mężczyzną.

To opowieść o trzech dziewczynach, które w oczekiwaniu na wyniki szkolnych egzaminów jadą na greckie „wakacje życia”: bawią się do upadłego i zamierzają sprawić, by jedna z nich straciła wreszcie dziewictwo. Wydawać by się mogło, że takich historii kino widziało już wiele: dzikie wakacje, dzika zabawa, dzikie pragnienia. Jednak ten słoneczny film o szalonym summer break niepostrzeżenie staje się opowieścią o pierwszych rozczarowaniach i inicjacji w mroczne strony dojrzewania. Manning Walker doskonale wykorzystuje female gaze i tworzy pełen empatii wiarygodny portret dziewczyńskości. W końcu girls just wanna have fun!

Nina (Faddo Jullian) i Djoul (.jU), dwójka nierozłącznych przyjaciół, zostają wyrzuceni ze swojego squatu. Znów wyruszyli w trasę swoją starą ciężarówką, pragnąc wolności i mając jedną obsesję: imprezowanie. Potem zaczyna się film drogi, pełen przygód, kłopotów, czułych i tragicznych spotkań... i radosnych wywrotek.

Pierwsza część monumentalnego dzieła Ilji Chrżanowskiego jest wprowadzeniem w skonstruowany z niebywałym rozmachem świat DAU. Wstrząsająca, transowa, chwytająca bohaterów i widzów w pułapki długich ujęć Natasza opowiada o samotnej kierowniczce kantyny w zamkniętym mieście-instytucie. Rzecz rozgrywa się w przeciągu kilku dni w 1952 roku, a Chrżanowski czyni nas świadkami dramatycznego uwikłania tytułowej bohaterki. Kamera (kręcono na taśmie 35 mm!) jest jak szpicel niespuszczający oka z Nataszy, kiedy ta wydaje obiady, flirtuje, prowadzi pijackie rozmowy, uprawia seks czy też pijana szarpie się z młodą pomocnicą. Nieświadoma, że jej banalne marzenia o miłości i drobne oszustwa w pracy stanowią pożywkę dla bezwzględnej totalitarnej władzy. DAU odsłania skrupulatnie jej mechanizmy. Na potrzeby filmu na terenie nieczynnego kompleksu wodnego w Charkowie zostało wybudowane miasto-instytut, w którym twórcy zamknęli na wiele miesięcy ochotników: naturszczyków i aktorów. Całość zaś rozrosła się w radykalny, kontrowersyjny eksperyment z pogranicza kina, sztuk wizualnych, psychodramy i nauk społecznych.

Młoda Finka jedzie pociągiem do Moskwy, aby udać się do stanowiska archeologicznego na Morzu Arktycznym. Jest zmuszona dzielić swój przedział z nieznajomym. To wspólne zamieszkiwanie i nieprawdopodobne spotkanie będą stopniowo sprowadzać te dwie istoty, które są sobie w opozycji.

W Richelieu, przemysłowym mieście w Quebecu, Ariane (Ariane Castellanos) zostaje zatrudniona w fabryce jako tłumaczka. Szybko zdaje sobie sprawę z opłakanych warunków pracy, w jakich żyją pracownicy z Gwatemali. Rozdarta, na własne ryzyko inicjuje protest, aby walczyć z wyzyskiem, którego jest ofiarą.