Filmy gazeta, trofeum

Akcja filmu skupia się na wielkim potentacie przemysłu tytoniowego, który chcąc zwiększyć zyski swojej firmy zatrudnia Nicka Naylora, znakomicie znającego się na swoim fachu rzecznika prasowego. Naylor zrobi wszystko, aby zadowolić swojego pracodawcę, ale wciąż chce być nieskazitelny w oczach 12-letniego syna.

Inspektor Clouseau (Martin) łączy siły z detektywami z innych europejskich krajów, tak samo nieudolnymi jak on, aby pokonać falę zbrodni przemieszczającą się przez kontynent. Ich misja: zatrzymać owych złodziei, którzy specjalizują się w kradzieży historycznych artefaktów.

Skrupulatna i rygorystyczna cenzorka, Enid Baines, ogląda najstraszniejsze sceny jakie kiedykolwiek zarejestrowała kamera. Jej zadaniem jest wycięcie z filmów najbardziej obrazowych fragmentów przemocy, które pod żadnym pozorem nie powinny ujrzeć światła dziennego. Kiedy w ręce Enid trafia film, który przypomina jej o dawnej traumie, dziewczyna zaczynać popadać w obłęd. Sama staje się bohaterką horroru, który wciąga ją w świat na pograniczu jawy i wstrząsających wizji z przeszłości.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".