Filmy makijaż, wywiad

Prawdziwa historia rockowej grupy The Runaways działającej w latach 1975 – 1977. Dwie nastoletnie przyjaciółki z Kalifornii, Joan Jett (Kristen Stewart) i Cherie Currie (Dakota Fanning), postanawiają założyć zespół. Wkrótce dostają się pod opiekę agenta Kima Fowley’a (Michael Shannon), który od razu wyczuwa, że młode seksowne dziewczyny ubrane w bieliznę i skórę, wykonujące z towarzyszeniem gitar ciężkie rockowe kawałki, to znakomity pomysł. I rzeczywiście, ostra brunetka i seksowny blond kociak szybko odnoszą spektakularny sukces. Niestety, wkrótce sława i pieniądze za bardzo uderzają im do głowy. Dziewczyny zaczynają poznawać ciemną stronę sukcesu, usłaną narkotykami i alkoholem.

Grupa kobiet planuje zakłócić konkurs piękności Miss World w 1970 roku w Londynie.

Tonya Harding, amerykańska mistrzyni łyżwiarstwa figurowego, jedna z największych pretendentek do olimpijskich medali, znana była z niełatwego charakteru i kontrowersyjnych zachowań. Nikt jednak nie spodziewał się jak daleko zdolna jest się posunąć w walce o medale. Gdy jej główna konkurentka w amerykańskiej drużynie, Nancy Kerrigan została zaatakowana przez nieznanego sprawcę, jeszcze nikt nie podejrzewał, że była to cynicznie zaplanowana napaść, która miała utorować Toni Harding drogę do olimpijskiego tryumfu.

Co łączy premiera Anglii, podstarzałego gwiazdora rock & rolla, porzuconego pisarza, zdradzaną żonę, owdowiałego ojca, dorastającego nastolatka? Wielka potrzeba miłości. To właśnie miłość to 10 historii wziętych z życia Anglików, rozgrywających się w okresie przedświątecznym. Z pozoru nic ich nie łączy, ale wszyscy pragną jednego kochać i być kochanym, co nie każdemu się jednak udaje.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Starzejący się aktor jest w trakcie przygotowań do pierwszej roli po czterech latach nieobecności na ekranie. Ma zagrać menadżera sklepu ulokowanego w slumsowej dzielnicy, zamieszkałej przez przedstawicieli mniejszości narodowych. Udaje się więc na peryferia Los Angeles. Tam przypadkiem poznaje młodą, wybijającą się z tłumu kasjerkę - Hiszpankę Scarlett. Gdy umówiony kierowca nie pojawia się, żeby zabrać aktora do centrum, dziewczyna decyduje się go podwieźć. Przedtem jednak czeka ją rozmowa kwalifikacyjna, Scarlett stara się bowiem o stanowisko sekretarki. Stary aktor postanawia więc pomóc dziewczynie w odpowiednim przygotowaniu, tak, by dobrze wypadła na spotkaniu. Podczas wspólnej drogi każde z przypadkowych znajomych poznaje świat i osobowość swojego towarzysza.

Akcja toczy się na planie nowej produkcji pt. "Przedstawiam wam Pamelę", w której pod kierownictwem uznanego francuskiego reżysera (w tej roli sam Truffaut) występuje zastęp gwiazd. Bardzo szybko ich problemy osobiste zaczynają wpływać na proces tworzenia: hollywoodzka sensacja Julie wpada w depresję, partnerujący jej Alphonse dziecinnie grymasi, starzejąca się Severine nie może zapamiętać kwestii i do tego popija... W tym całym zamieszaniu wyraźnie uwidacznia się rola reżysera, który jako jedyny czuwa nad całościową koncepcją dzieła, pozornie pozostając na uboczu.