Filmy student, minimalizm

Miasteczko rozpoczyna nieformalną trylogię o prowincji i prowincjonalności, z której bez skutku próbują się wyrwać niektóre postaci. Głównymi bohaterami filmu są brat i siostra, doświadczający po raz pierwszy kontroli systemu (hymn i czytanki w szkole), gier z otoczeniem (spotkania z głupkiem, osłem i żółwiem) czy odpowiedzialności za własne życie (słuchanie rodzinnej dyskusji). Pierwsza szkolna sekwencja, w której dzieci rozpraszają dziesiątki bodźców, jest prawdziwym mistrzostwem reżyserii dźwięku i obrazu. Drugą połowę filmu zajmuje nieśpieszna rozmowa rodziny przy dogasającym ognisku, pełna życiowych, czasem banalnych, mądrości, miłości i buntu.

Demirkubuz wciela się w rolę Ahmeta, filmowca ze Stambułu, który planuje przenieść na ekran własną interpretację "Zbrodni i kary" Dostojewskiego. Bohater filmu przeżywa podwójną niemoc: rozsypuje mu się nie tylko scenariusz filmu, ale i małżeństwo. Widzimy, że Ahmet wyraźnie prowokuje ten rozpad. W jego relacjach z kobietami czuć lęk i sztucznie wymuszony dystans. Brak zaangażowania w cokolwiek pozostaje w kontrze do żarliwych emocji, jakich dostarcza powieść rosyjskiego pisarza. Ahmet pragnie tchnąć więcej życia w powstający opornie film. Angażuje do roli Raskolnikowa młodego włamywacza, który pewnej nocy zakrada się do bloku, w jakim mieszka reżyser. Rozdźwięk pomiędzy życiem, a wydumanymi ambicjami jest głównym problemem bohatera, który w swoich filmach (ale również swoich przyjaźniach i miłościach) ucieka od siebie, forsując idealistyczne, nieprzystające do życia wyobrażenia.