Filmy ss, niemiec

Świat opanowała II wojna światowa. Grupa żydowsko-amerykańskich żołnierzy znanych jako "Bękarci", sieje zgrozę w szeregach wojsk Trzeciej Rzeszy. Zgodnie z rozkazami mają mordować wroga w najbardziej bestialski sposób jaki tylko będzie możliwy. "Bękarci" pod dowództwem porucznika Aldo Raine'a stawią czoła żołnierzom dowodzonym przez oficera SS - Hansa Landa.

Historia byłej nastoletniej więźniarki obozu koncentracyjnego i jej seksualnego oprawcy.

Akcja filmu toczy się u schyłku II wojny światowej, przedstawiając dzieje żydowskiej dziewczyny pochodzącej z Niemiec, która cudem uchodzi z życiem, chroniąc się w Holandii. Tam przyłącza się do ruchu oporu, aby dowiedzieć się, kto jest odpowiedzialny za zdradzenie i wydanie jej rodziny w ręce nazistów.

Oskar w dniu swoich trzecich urodzin podejmuje decyzję, że nigdy nie dorośnie. Realizację tego dziwnego przedsięwzięcia ułatwia mu wypadek - spada ze schodów w piwnicy i przez resztę życia rzeczywiście nie rośnie. Mamy więc do czynienia z malcem o nadąsanej twarzy i małych oczkach, który nigdzie się nie rusza bez swojego blaszanego bębenka i tłucze weń z niezrozumiałym zapamiętaniem. Umie także krzyczeć tak głośno, że wokół szyby pękają. Ekranizajca powieści jest kroniką życia małego Oskara, a także protestem jednostki wobec koszmaru II wojny światowej.

Jerzy Iwanow (Karol Strasburger) jest synem Rosjanina i Polki. Do 14. roku życia działa w polskim harcerstwie. W 1925 roku opuszcza Polskę i przenosi się do Salonik, gdzie mieszka jego matka. W Grecji zdaje maturę. Studia rolnicze kończy w Belgii... Nieustannie uczy się języków obcych. Biegle włada angielskim, rosyjskim, francuskim, niemieckim i greckim. Wybuch wojny zastaje go w Grecji. Tam też nawiązuje współpracę z polską placówką wojskową w Salonikach. Zostaje odkomenderowany do dyspozycji wojsk brytyjskich. Przechodzi szkolenie wywiadowcze i dywersyjne w Aleksandrii. Zostaje agentem brytyjskiego wywiadu. W nocy z 13 na 14 października 1941 roku ląduje na greckim wybrzeżu niedaleko Maratonu i jako agent nr 1 rozpoczyna działalność pod kryptonimem 033B. Sam lub ze współpracownikami podejmuje liczne akcje dywersyjne. Nieustannie zmienia wygląd i tożsamość. Jako pracownik portowy zatapia U-booty za pomocą min magnetycznych. Jako pracownik zakładów naprawczych zanieczyszcza zbiorniki z paliwem lotniczym. Niszczy lokomotywy doczepiane do składów ze sprzętem wojskowym i bronią. Przekazuje angielskiemu dowództwu informacje o niemieckich instalacjach wojskowych na terenie Grecji, o ruchach wojsk niemieckich i włoskich oraz o konwojach płynących do Afryki Północnej. Niemcy wyznaczają nagrodę w wysokości 500 tysięcy drachm za pomoc w schwytaniu agenta. Wkrótce na posterunek SS zgłasza się osoba, która wskazuje Niemcom Iwanowa i siedmiu jego współpracowników...

Ranek 13 lutego 1945 roku. PIOTR (Andrzej Łapicki), polski więzień obozu koncentracyjnego, ucieka z transportu ewakuacyjnego przejeżdżającego przez Drezno. Piotr zna to miasto – bywał tu przed wojną, kiedy studiował sztukę. Obecnie w Dreźnie panuje nieopisany chaos spowodowany ofensywą nadciągającej Armii Radzieckiej. Piotr trafia pod konspiracyjny adres, lecz nie otrzymuje tam pomocy... Nie mogąc znaleźć schronienia, tuła się po ulicach i przypatruje ludziom. Wielkie wrażenie robi na nim młoda Niemka, której towarzyszy oficer SS. Tymczasem wieczorem zaczyna się nalot samolotów RAF-u. Piotrowi udaje się dostać do schronu. Samoloty zrzucają tysiące bomb zapalających. Śródmieście Drezna płonie. Zniszczona zostaje drezdeńska starówka i centrum handlowe. Piotr przenosi się do mieszkania pewnego niemieckiego profesora. Po północy rozpoczyna się nalot dywanowy. Płonące budynki zostają doszczętnie zburzone. Uciekając przed bombami i pożogą, Piotr usiłuje wraz z tłumem oszalałych z przerażenia mieszkańców wydostać się z miasta. Spotyka młodą Niemkę, której wcześniej towarzyszył SS-man. Dziewczyna – ma na imię Magda – prosi go o pomoc w ucieczce. Wspólnie spędzają resztę tej tragicznej nocy, wędrując przez spustoszone przez bomby Drezno. W końcu oboje przeprawiają się przez Łabę na drugi brzeg miasta, wolny od pożarów. Tam patrole SS rozdzielają Niemców od obcokrajowców...

Wojenny dramat psychologiczny, rekonstrukcja udanego zamachu AK na szefa policji SS, generała Kutscherę, zwanego „katem Warszawy”. Obraz odtwarza precyzyjne przygotowania i dramatyczny przebieg akcji, w której zginęli niemal wszyscy zamachowcy, ale która przyniosła zamierzony cel – ograniczenie masowych egzekucji. Utrzymana w dokumentalnym stylu, ale nie dosłowna, rekonstrukcja przygotowań i zamachu dokonanego 01.02.1944 roku na dowódcę SS i policji na dystrykt warszawski, generała Kutscherę, inicjatora publicznych egzekucji w Warszawie.

Józef (Polívka) oraz jego żona, Maria (Šišková), wiodą swój żywot pod reżimem Nazistów, podczas gdy ich żydowski sąsiad (Kassai) pojawia się w mieście po ucieczce z obozu. Para niechętnie zgadza się ukrywać młodego człowieka w małym ciasnym pokoju, niewygodna umowa pomiędzy nimi trwa przez kilka lat, cała trójka uczy się żyć w codziennym strachu przed odkryciem i skazaniem.

Grupa polskich oficerów po kilku latach pobytu w niemieckim oflagu wraca do Polski. W drodze powrotnej trafiają do małego, opustoszałego niemieckiego miasteczka. Jeden z nich, Jan, jest ranny i z pomocą przychodzi mu lekarz niemiecki, doktor Rhode, który nie uciekł z miasta i został tutaj z córkami: Ingą, Luzzi i Lorchen. Inga, najstarsza z dziewcząt, zostaje brutalnie zgwałcona przez mężczyzn. Jan staje w jej obronie...

27 stycznia 1945 roku, w dniu wyzwolenia obozu w Oświęcimiu, dla bohaterów opowieści - grupy Włochów, rozpoczyna się nowy okres w życiu - powrót do domu, a zarazem żmudny proces uczenia się na nowo normalnej rzeczywistości. Primo Levi - chemik z Turynu - ma przed sobą najdłuższą drogę; jego tułaczka trwa niemal rok. Pokonując kolejne etapy wędrówki uczy się sztuki przetrwania: zarabia pieniądze handlując z rosyjskimi żołnierzami; zdobywa całkowicie nowe dlań doświadczenia. Droga bohaterów wiedzie przez Polskę, Ukrainę i Związek Radziecki. Ich oczami oglądamy świat, który próbuje otrząsnąć się ze skutków wojny. Dla Primo roczna niemal tułaczka jest w istocie czasem bolesną, przede wszystkim jednak oczyszczającą wędrówką w głąb samego siebie, odkrywaniem najskrytszych pokładów świadomości i podświadomości. Jej ostatnim etapem jest próba opisania doznanych doświadczeń również w imieniu tych, których pochłonęła wojna.