Filmy film czarno-biały, bieszczady

Adaptacja powieści Marka Hłaski „Następny do raju”. Akcja filmu toczy się w bazie transportu drewna w Bieszczadach. W tym odludnym, ponurym miejscu, w niezwykle ciężkich warunkach, pracują wyrokowcy i życiowi wykolejeńcy. Fatalny stan techniczny samochodów nie tylko utrudnia im wykonywanie obowiązków, lecz stwarza śmiertelne niebezpieczeństwo. Nic dziwnego, że nikomu nie zależy na pracy, wszystkim zaś – na możliwie szybkiej ucieczce. Nie ma tu bohaterów jednoznacznie złych ani jednoznacznie dobrych. Nikt też nie przechodzi budującej przemiany od ciemnego typa do przodownika pracy. Wszyscy są „przyczernieni”, cyniczni. Mimo że znajdują się w sytuacji bez wyjścia, na co dzień stają oko w oko ze śmiercią, starają się jednak żyć zgodnie z własnym kodeksem honorowym. Choć pozbawieni złudzeń i skrupułów, są zdolni do autentycznego bohaterstwa.

Jest już po zakończeniu wojny, ale w Bieszczadach nadal trwają walki z banderowcami. Mosur, wówczas w randze porucznika KBW, podszywając się pod Krwawego Wasyla, zostaje członkiem bandy, a następnie zabija jej herszta. Kilkanaście lat później Mosur, już jako cywilny inżynier, zostaje oskarżony o współpracę z UPA…

Tragiczne losy bohaterskiego żołnierza ukazujące walki toczące się w 1946 roku w Bieszczadach, gdzie ciągle jeszcze obecne są oddziały UPA i WiN. Tytułowy ogniomistrz Kaleń walcząc z ukraińskimi nacjonalistami, zostaje pojmany. W wyniku tortur zaczyna udawać dezertera, co pozwala mu zmylić czujność wroga i uciec. Brawurowa walka wydaje się być nagrodzona, nadchodzi bowiem wreszcie odsiecz polskich oddziałów. Wydaje się, ponieważ Kaleń postanawia jeszcze uratować ukraińskie dziecko…

Próba pokazania, że w Polsce też może być namiastka Dzikiego Zachodu, choć akurat w tym wypadku chodzi o wschód Polski, a dokładnie Bieszczady. Dwaj studenci zootechniki, Jacek i Stefan przyjeżdżają tu z miasta na wakacje, ale i żeby zarobić. Zatrudniają się jako swego rodzaju „kowboje” przy wypasie bydła. Na początku jednak, miast oczekiwanych romantycznych przygód, dopada ich zwyczajna nuda. Wszystko się zmienia z chwilą, gdy Stefan dostaje ogiera – zaczyna się bowiem czuć jak prawdziwy bohater westernu. Dość powiedzieć, że faktycznie atmosfera wokół niego zaczyna gęstnieć jak w westernie: są i dwie kobiety, i rywalizacja z przyjacielem o względy jednaj z nich, jest także bar z przesiadującymi tam ciemnymi typami, jest nawet strzelanina z bandą przemytników. Czy o aż tak niebezpiecznych przygodach marzyli nasi bohaterowie?