Filmy prl, bieszczady

Adaptacja powieści Marka Hłaski „Następny do raju”. Akcja filmu toczy się w bazie transportu drewna w Bieszczadach. W tym odludnym, ponurym miejscu, w niezwykle ciężkich warunkach, pracują wyrokowcy i życiowi wykolejeńcy. Fatalny stan techniczny samochodów nie tylko utrudnia im wykonywanie obowiązków, lecz stwarza śmiertelne niebezpieczeństwo. Nic dziwnego, że nikomu nie zależy na pracy, wszystkim zaś – na możliwie szybkiej ucieczce. Nie ma tu bohaterów jednoznacznie złych ani jednoznacznie dobrych. Nikt też nie przechodzi budującej przemiany od ciemnego typa do przodownika pracy. Wszyscy są „przyczernieni”, cyniczni. Mimo że znajdują się w sytuacji bez wyjścia, na co dzień stają oko w oko ze śmiercią, starają się jednak żyć zgodnie z własnym kodeksem honorowym. Choć pozbawieni złudzeń i skrupułów, są zdolni do autentycznego bohaterstwa.

Serial ukazuje zmiany współczesnego pejzażu przemysłowego Polski i towarzyszące im przemiany w świadomości i obyczajowości ludzi, którzy ten pejzaż tworzą. Opowiada o kolejach losu młodego polskiego inżyniera – Bogdana Zawady, zatrudnionego na dwóch wielkich budowach: zapory wodnej w Bieszczadach, a następnie na budowie Portu Północnego.

W Bieszczadach w małej osadzie pojawia się objazdowe kino, nie ma jednak publiczności. Wszyscy mieszkańcy osady są na nagance. Polowanie zostało zorganizowane dla jednego z prominentów partyjnych. Seans zostaje odwołany. W tej sytuacji operator wyrusza w góry do domu swej dziewczyny, odciętej od świata przez zimę.

Przyjaźń dwóch staruszków. Krzysztof jest samotnikiem, który od lat mieszka w Bieszczadach nad Soliną, gdzie hoduje kilka koni. Ma 77 lat lecz ciągle czuje się młodo. Bycie niezależnym to jego dewiza. Juliusz ma 92 lata i mieszka na Mazurach w okresie zimowym ale, gdy tylko przychodzą cieplejsze dni, ucieka w Bieszczady, gdzie jest jego miejsce, do starego domku nad Soliną, z dala od wygód i zgiełku miasta.