Filmy prawica

9 grudnia 1922 r. pierwszym w historii Rzeczypospolitej prezydentem, dzięki poparciu lewicy, zostaje Gabriel Narutowicz. Podczas jego zaprzysiężenia dochodzi do zamieszek. 16 grudnia prezydent uczestniczy w otwarciu wystawy w "Zachęcie". Podczas jej zwiedzanie malarz Eligiusz Niewiadomski strzela do Narutowicza.

Ostia, w pobliżu Rzymu. Ma tu powstać włoskie Las Vegas, o nazwie Suburra. W plątaninie skorumpowanych interesów powstaje projekt budowlany. Zaangażowanych jest kilka stron: państwo (nawet parlamentarzyści i ministrowie), Watykan, oraz kilka rodzin związanych z mafią. Jak sępy wokół trupa, wszyscy walczą o swój udział. Jednak zgodzili się pracować dla wspólnego interesu. Celem jest pokój. Ale dla kogo? Brutalna konfrontacja różnych aspirantów jest jednak nieunikniona. W okresie ośmiu śmiertelnych dni, domek z kart zawali się.

Ironiczny tytuł dokumentu odnosi się do zaostrzenia radykalnych nastrojów w Polsce ostatnich kilku lat. Zgodnie z początkowym napisem stanowi on „niechronologiczną dokumentację wybranych zdarzeń społecznych”. Reżyser zestawia ze sobą marsze, demonstracje i uliczne zamieszki, ale także wystąpienia organizacji antyfaszystowskich. Nielinearna konstrukcja buduje wrażenie eskalacji emocji i nienawiści podczas zgromadzeń publicznych. W obiektywie Pawła Paprzyckiego Polacy jawią się jako naród głęboko skłócony, a nawet podzielony na grupy posługujące się tymi samymi pojęciami w zupełnie innym znaczeniu.

Opowieść o prawicowym odłamie policjantów, samowolnie wymierzających sprawiedliwość na różnego rodzaju przestępcach, którzy unikali przez długi czas zasłużonej kary. Komisarz Eugéne Grindel (Alain Delon) otrzymuje zadanie rozpracowania i ujęcia członków tej grupy. Do pomocy przydzielonych mu zostaje dwóch asystentów: młody i już zasłużony Pèret (Patrick Catalifo), który jest kandydatem na wyższe stanowisko oraz również młody lecz także butny i miewający problemy z agresją Lutz (Xavier Deluc).