Filmy indie, pociąg, fotografia

W 1933 roku, w okresie wielkiego kryzysu amerykańskiego, baronowa przemysłu piwnego organizuje w Winnipeg konkurs na najsmutniejszą muzykę. Muzycy ze wszystkich stron świata przybywają by powalczyć o główną nagrodę, którą jest 25,000$.

Tuż przed śmiercią malarz Jean-Baptiste Emmerich zapowiada, że "ci, którzy go kochają, wsiądą do pociągu". Następnie umiera. Do pociągu na cmentarz Limoges wsiadają wszyscy jego przyjaciele, ci prawdziwi i fałszywi, spadkobiercy z prawego i nieprawego łoża, bliższa i dalsza rodzina - niektóre rodziny spotykają się wyłącznie na pogrzebach.

Niezwykła historia wielkiego człowieka, przywódcy politycznego i duchowego Indii w walce o niepodległość, który poświęcił swe życie w imię wolności swego narodu. Film pokazuje nie tylko działalność Gandhiego, ale także jego filozofię i myśl, które wywarły ogromny wpływ nie tylko na Indie, ale na cały świat. Głównym celem życia Gandhiego było poszukiwanie prawdy. Twierdził, że Prawda jest daleko bardziej potężna niż jakakolwiek broń masowej zagłady. Był też propagatorem biernego oporu, jako sposobu walki politycznej. Głosił zasadę niestosowania przemocy, którą poszerzył o politykę swadeshi czyli bojkotowanie zagranicznych, w szczególności brytyjskich towarów.

Akcja filmu toczy się w 1938 roku. Ghandi zdobywa coraz więcej zwolenników,co daje szansę na korzystne dla ludzi zmiany. 8 letnia Chuyia po śmierci męża zostaje zawieziona przez ojca do Domu dla Wdów. Tam golą jej głowę i ubierają w białe sari. Dołącza do kobiet w różnym wieku. Tak ma spędzić całe życie. Nie ona jedyna, bo są tam również inne kobiety będące wdowami od dzieciństwa. Dziewczynka zaprzyjaźnia się z młodą wdową Kalyani. Kalyani jako jedyna nosi długie włosy,nie bez powodu, jest zmuszana wspomagać budżet domu ukrytą prostytucją. Pewnego dnia poznaje przystojnego, chłopaka ze szlacheckiej rodziny, który właśnie ukończył studia prawnicze. Narayan będąc zwolennikiem Ghandiego uważa za naturalną sprawę, że wdowa może mieć drugiego męża. Budzi to oburzenie całej lokalnej społeczności, a przede wszystkim wdów. Mała Chuyia marzy o powrocie do domu, Kalyani pragnąca szczęścia i normalnego życia również chciałaby się stamtąd wydostać, czy ich marzenia się spełnią?

Po ośmioletnim zesłaniu do szkoły z internatem, Rohan powraca do małego przemysłowego miasteczka Jamshedpur. Czuje się tu tłamszony przez apodyktycznego ojca i młodszego, przyrodniego brata, o którego istnieniu nawet nie wiedział. Zmuszony jest do pracy w należącej do ojca hucie stali i studiowania na politechnice wbrew własnej woli. Rohan stara się wycisnąć jakąś namiastkę własnego życia i zrealizować marzenie bycia pisarzem.