Filmy relacja rodzinna, surrealizm, relacja mąż-żona

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Bohaterem kreskówki jest dziesięcioletni Timmy Turner, który mieszka ze swoimi zwariowanymi rodzicami i często jest zostawiany pod opieką wrednej, nastoletniej opiekunki - Vicky. Na szczęście w zabawie pomagają mu jego wróżki chrzestne - Cosmo i Wanda - którzy potrafią spełnić każde życzenie jednym ruchem różdżki. Niestety, często jego nieprzemyślane życzenia doprowadzają do nieszczęść lub katastrof, którym musi szybko sam zapobiegać.

Przed laty Bob Parr i jego żona Helen zawodowo zwalczali zło i ratowali świat z opresji. Dziś muszą znosić prozę życia na przedmieściach i pod przybranym nazwiskiem wychowywać trójkę niezwykłych dzieci: Violę, Maxa i Jack-Jacka. Kiedy nadarza się okazja, by znów wrócić do akcji, Bob nie waha się ani chwili. Zwabiony na odległą wyspę, odkrywa, że aby ocalić świat przed zagładą, będzie potrzebował pomocy całej rodziny.

X-Men są następnym ogniwem ewolucji. Każde z nich przyszło na świat w wyniku niepowtarzalnej mutacji genetycznej, a los obdarzył ich niezwykłymi mocami. Otacza ich powszechna nienawiść i uprzedzenia. Społeczeństwo nie chce zaakceptować ich odmienności, boi się ich i skazuje na życie w odosobnieniu. Profesor Charles Xavier, najpotężniejszy telepata na świecie, założył szkołę, gdzie „mutanci” uczą się wykorzystywać swoje moce dla dobra całej ludzkości – ludzkości, która nie chce uznać ich prawa do życia i samostanowienia.

Fineasz i Ferb to dwaj przyrodni bracia z całą masą zwariowanych pomysłów, które codziennie starają się zrealizować. Wykorzystując każdy wolny dzień wakacji, Fineasz i Ferb bez trudu tworzą mini maszynę do znikania, cyrk, wesołe miasteczko czy łódź podwodną, czym doprowadzają do wściekłości swoją nastoletnią siostrę Fretkę. Pupilkiem ich całej rodziny jest dziobak Pepe, który w rzeczywistości jest tajnym Agentem P walczącym ze złym doktorem Dundersztycem.

W obrazie tym, zrealizowanym na motywach powieści Braci Strugackich "Piknik na skraju drogi", akcja toczy się w bliżej nieokreślonej zamkniętej Strefie. Podobno istnieje tam komnata, która spełnia marzenia. W podróż do komnaty udaje się modny Pisarz i poważany Profesor – każdy z nich ma swoje powody, o których woli jednak nie mówić. Ich przewodnikiem staje się tajemniczy Stalker – "ni to jurodiwy, ni to apostoł nowej wiary"...

Historia o sile miłości, wytrwałości i ludzkiego ducha, która przenosi się przez lata, tworząc przy tym jedną z najbardziej pamiętnych opowieści w historii kina. Ten remak jest zarówno hołdem dla oryginału z 1985 roku, jak i świeżym spojrzeniem na tę epicką historię. Reżyseria po mistrzowsku tchnęła nowe życie w tę ponadczasową historię, z pomocą niesamowitej obsady, która wciela się w postaci z pasją i intensywnością, jakiej jeszcze nie widzieliśmy.

Stuart jest inteligentny, przemiły, nosi ubranka szyte na miarę i nie ma nikogo na świecie. Jest małą myszką, którą adoptuje nowojorska rodzina państwa Malutkich. Ich syn George, nie kryje swego rozczarowania, nie tak bowiem wyobrażał sobie nowego braciszka. Stuart nie daje jednak za wygraną i wkrótce zaskarbia sobie sympatię chłopca. Pojawienie się Stuarta wyprowadza z równowagi kota państwa Malutkich, Śnieżka, który postanawia pozbyć się intruza. Za radą kotów z sąsiedztwa wynajmuje parę myszy-oszustów, które zjawiają się w domu państwa Malutkich podając się za prawdziwych rodziców Stuarta. Stuart chcąc nie chcąc opuszcza gościnny dom Malutkich i wyrusza w nieznane. Nie minie jednak wiele czasu, a państwo Malutcy odkryją podstęp Śnieżka i wyruszą na poszukiwania Stuarta, którego zdążyli pokochać jak własnego syna.

W 1933 roku, w okresie wielkiego kryzysu amerykańskiego, baronowa przemysłu piwnego organizuje w Winnipeg konkurs na najsmutniejszą muzykę. Muzycy ze wszystkich stron świata przybywają by powalczyć o główną nagrodę, którą jest 25,000$.

Matka 15-letniej Vanessy jest prostytutką, a ojczym molestuje ją seksualnie. W końcu rodzice dziewczyny trafiają do więzienia. Władze chcą wysłać ją do przytułku dla trudnej młodzieży. Vanessa jednak ma inne plany. Kradnie samochód i uzbrojona w pistolet wyrusza w długą podróż, by zamieszkać z babcią, której zresztą nigdy nie widziała. Po drodze jej auto psuje się na autostradzie, a dziewczyna zabiera się w dalszą drogę z przypadkowym kierowcą – Bobem Wolvertonem, który podaje się za psychologa pomagającego młodzieży z trudnych środowisk…