Filmy sukces, relacja mąż-żona

Mostowiakowie to wielopokoleniowa rodzina – są tu dziadkowie: Lucjan i Barbara, czwórka ich dorosłych dzieci: Maria, Marta, Marek i Małgorzata, którzy mają już swoje własne ogniska domowe. Członków rodziny łączy niegasnąca miłość i zrozumienie. Dzieci nieustannie znajdują oparcie w dziadkach, bez względu na wagę spraw, czasem zabawnych, często jednak bardzo poważnych. Są dla siebie nawzajem podpora i zachętą, zarówno dzieci dla rodziców jak i dla starszego pokolenia. Choć i w tej rodzinie zdarzają się spory a nawet kłótnie – mimo to potrafią znaleźć rozwiązanie do przyjęcia przez wszystkich. To miłość sprawia, że rodzina jest silna.

Film oparty na wydarzeniach autentycznych. Adam i Stefan, dwaj młodzi i ambitni przedsiębiorcy, stają przed życiową szansą: włoski partner chce podpisać obiecujący kontrakt, ale bank odmawia kredytu. Nieoczekiwanie pojawia się niewiele starszy Gerard: on znajdzie im właściwego poręczyciela. Zgodnie przystają na jego propozycję, niestety - prowizja, jakiej zażądał, jest zbyt wysoka. Biznesmeni rezygnują z oferty, ale Gerard - nie. Przedstawia Adamowi i Stefanowi rachunek kosztów i żąda jego wyrównania. Tak rodzi się wyimaginowany dług, który rośnie z dnia na dzień. Od tej chwili Gerard nie przestaje nachodzić Adama i Stefana, będzie dręczył, upokarzał zmuszał do działania wbrew woli. Jak się od niego uwolnić?

Chociaż Gilbert i Sullivan spodziewają się, że ich operetka będzie hitem, "Princess Ida" jest krytykowana za rutynowość. Drugi z nich stwierdza, że zabrakło pomysłów aby zrealizować opowiadania przyjaciela. Wolałby raczej komponować opery. Pomysł ten zagraża relacji pomiędzy mężczyznami...

Druga połowa lat siedemdziesiątych. Pełna temperamentu młoda reżyserka realizuje swój film dyplomowy, który będzie opowiadał historię błyskawicznej kariery i upadku jednego z bohaterów pracy socjalistycznej. Zbierając materiały, Agnieszka odkrywa coraz to nowe kulisy wydarzeń, dociera do ludzi, którzy znali Mateusza Birkuta i współtworzyli jego legendę. Bardzo szybko okazuje się, że rzeczywistość dokumentowana na czarno-białych taśmach była kreowana w o wiele większym stopniu, niż wolno o tym mówić. Gdzieś w tle cały czas stoją ludzie, którzy wszystkim mającym coś do powiedzenia chętnie zamknęliby usta. Agnieszka coraz bardziej emocjonalnie angażuje się w swoją pracę i nawet kiedy promotor odbiera jej sprzęt, nie zamierza się poddać. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, ale ciągle brakuje w niej najważniejszej postaci, nikt nie wie, co tak naprawdę stało się z Birkutem. Udaje się jednak znaleźć kogoś innego - jego syna, Maćka..

Lucy (Joely Richardson) i Sam (Hugh Laurie) są młodym, szczęśliwym małżeństwem. Ona pracuje w agencji aktorskiej, on jest ważnym scenarzystą z BBC. Lucy marzy o dziecku. Tu jednak zaczynają się problemy. Choć oboje starają się ile sił, jakoś nic z tego nie wychodzi. Narasta frustracja i niepokój. Para chwyta się coraz bardziej cudacznych sposobów spłodzenia potomka: chodzą na męczące testy medyczne, próbują akupunktury, pierwotnych rytuałów, egzotycznych terapii. Wszystko na nic. Na dodatek Samowi nie wiedzie się w pracy. Nowi szefowie BBC żądają świeżych, błyskotliwych pomysłów, a on nie ma żadnych: kłopoty z prokreacją zbiegły się z bezpłodnością twórczą. I nagle znajduje genialne, choć ryzykowne wyjście z kryzysu. Postanawia napisać komedię o swoich i Lucy trudnościach ze zrobieniem dziecka. Sceny i dialogi czerpie wprost z ich codziennych perypetii. Scenariusz wprawia wszystkich w zachwyt i zostaje natychmiast skierowany do produkcji. Sam odnosi sukces. Zostaje tylko "mały" problem: co powie Lucy, kiedy dowie się, że mąż zamierza zwierzyć się z ich najintymniejszych kłopotów widzom w całej Anglii?

Dojrzały mężczyzna, dyrektor Krzysztof Maksymowicz, prowadzi ustatkowane, precyzyjnie zaplanowanego życie. Nagle dowiaduje się, że ma raka jelit. W obliczu grożącej mu śmierci dokonuje radykalnej zmiany. Godzi się na rozwód z żoną (kochanką kolegi), rezygnuje ze stanowiska, sprzedaje samochód. Operacja się udaje a Maksymowicz zostaje zupełnie sam.

Stefan Waldek (Wiesław Gołas) jest 40-letnim socjologiem. Pracuje w warszawskim Supersamie. Dzięki aparaturze telewizyjnej zainstalowanej w sklepie obserwuje zachowanie klientów. Pilnuje, czy nie kradną. Waldek jest pod pantoflem swej agresywnej żony Miśki (Alina Janowska), która odnosi sukcesy w strzelaniu sportowym. Ich dziesięcioletni syn Pawełek nie odziedziczył po matce talentów sportowych. Za to, jak jego ojciec w młodości, interesuje się haftem. Gdy Miśka wyjeżdża na trzy dni, Stefan postanawia spędzić je w kobiecym towarzystwie. W grę wchodzą koleżanki z pracy – Irena (Joanna Jędryka) i Małgosia (Jadwiga Duszak) oraz ekscentryczna pani mecenasowa (Violetta Villas), stała klientka Supersamu.

Czworo młodych przedstawicieli warszawskich elit czerpie pełnymi garściami z życia. W pewnej chwili przychodzą jednak pytania – i to te najważniejsze – o sens życia. Jak na nie odpowiedzieć? Egoiści to portret pokolenia sięgającego po sukces w ostatniej dekadzie XX wieku, obraz zachowań młodych, których stać na wszystko – żyjących chwilą sybarytów, zmierzających prostą drogą ku samozatraceniu. Alkohol, narkotyki, zabawa, swoboda seksualna na granicy wyuzdania, czy wręcz perwersji – to dominujące elementy ich stylu bycia. Egoiści to opowieść o współczesnej dekadencji, o nocnym życiu, o pokoleniu, które przestało wierzyć w miłość i swoje miejsce na świecie.

Film ukazuje jak jedna kobieta odzyskuje poczucie własnej wartości poprzez seksualne ożywienie. Joanna jest kobietą wiedzącą kim jest: doskonałą żoną, odnoszącą sukces dziennikarką i kobietą, która właśnie obchodzi swoje 10-lecie ślubu z mężem, Dalem. Ale kiedy mężczyzna nagle opuszcza ją dla innej kobiety, świat Joanny wali się. Jej poczucie własnej wartości zostaje zniszczone. Joanna uważa się za mało atrakcyjną. Kobieta wyjeżdża do Paryża i poznaje tam wiele tajemnic uwodzenia pod kierunkiem pani Simone...

Bohaterem filmu jest Pan Wojtek (Tomasz Zaliwski), robiący karierę architekt, który ma dość wielkomiejskiego pędu i gwaru. Opuszcza, więc miasto i zaszywa się na prowincji. Do powrotu nie może namówić go ani przyjaciel z dawnych lat (Roman Kłosowski), ani żona (Iga Cembrzyńska), która w końcu otwarcie przyznaje, że łączy ją z Wojtkiem już tylko wspólne mieszkanie. Pan Wojtek twierdzi, że "odbiera sobie zaległe urlopy", ma więc dużo czasu na przemyślenia nad dotychczasowym życiem - dokonuje analizy i wyciąga wnioski. Przyjaźń z miejscowymi, których problemy szczerze go interesują, a także włączenie się w rytm życia zgodnego z naturą, sprzyjają regeneracji sił i odnalezieniu zawieruszonych gdzieś wartości.