Genialny aktor armeński o międzynarodowej sławie. Uważany za najwybitniejszego armeńskiego aktora drugiej połowy XX wieku. Urodził się w 1930 r. w Leninakan (obecne Gyumri) w sowieckiej Armenii, w rodzinie uchodźców z Ludobójstwa Ormian (1915-1917). Jego rodzice to Mushegh i Sanam. Ma dwie siostry Ruzannę i Clarę oraz młodszego brata Alberta Mkrtchyan, który jest reżyserem. Uczył się w Art College and Theatre Studio w Leninkan, a następnie ukończył studia na Wydziale Aktorskim w Instytucie Sztuk Pięknych i Teatru w Yerevan. Od 1953 roku występował w Teatrze Dramatycznym Sundukyan'a w Yerevanie. Wyreżyserował także wiele udanych sztuk, w tym "Na dnie" Maksima Gorki'ego. Jego filmowa kariera rozpoczęła się w 1955 r. Role w "Doktor Ojboli" ("Aybolit-66") (1966), "Kidnapping, Caucasian Style" (1966) oraz w "Mimino" (1977), przyniosły mu reputację jednego z najlepszych aktorów komediowych ZSRR. Tą komediową sławę przyćmił z czasem jego prawdziwy talent i głęboka emocjonalność, którą wkładał w swoje role w wielu klasycznych armeńskich filmach, tj. "Yerankyuni" ("Triangle") (1967), "Menq enq, mer sarere" ("We are Our Mountains") (1969), "Hayrik" ("Father") (1973), "Nahapet" (1977), "Hin oreri yerge" ("The Song of the Old Days") (1982), "Mer mankutyan tangon" ("Tango of Our Childhood") (1985). Zdobył wiele nagród filmowych, w tym Nagrodę Państwową ZSRR w 1978 roku. Jego życie prywatne nie było tak pomyślne jak zawodowe. Jego pierwszą miłością była Julia, która jednak została wydana za innego. Jego pierwszą żoną była koleżanka Knara. Jego druga żona Donara Mkrtchyan zachorowała psychicznie i do końca życia przebywała w szpitalu psychiatrycznym. Aktor rozwiódł się i został sam z dwójką małych dzieci. Jego syn Vazgen odziedziczył chorobę psychiczną matki, co pogłębiło depresję aktora i nadużywanie alkoholu. Córka Nina zginęła w wypadku samochodowym. Jego trzecią i ostatnią żoną była aktorka Tamara, córka prezesa Związku Literatów Armenii- Hrachya Hovhannisyan. Aktor zmarł w Yerevanie w 1993 r. W jego pogrzebie uczestniczyło tysiące fanów. Został pochowany na Panteonie Komitasa, znajdującym się w centrum Yerevanu miejscu pochówku najzdolniejszych artystów Armenii. W 2007 Hayk Ordyan nakręcił film dokumentalny "Frunzik Mkrtchyan: Życie na taśmie" poświęcony zmarłemu artyście.