Sir Sean Connery, właśc. Thomas Sean Connery (ur. 25 sierpnia 1930 w Fountainbridge w okolicach Edynburga) – szkocki aktor, reżyser, producent filmowy, scenarzysta Początki nijak nie zapowiadały mającego nadejść w przyszłości sukcesu i sławy. Jako starszy z dwójki rodzeństwa, Sean dość wcześnie musiał podjąć się różnych drobnych zajęć zarobkowych, a wkrótce, w bardzo wczesnym wieku rzucił szkołę i pracował na pełen etat. W wieku 16 lat wstąpił do marynarki wojennej, jednak przewlekłe problemy z żołądkiem zakończyły trzyletnią w sumie przygodę z wojskiem i skazały Seana na powrót do rodzinnego Edynburga i imanie się różnych ciężkich robót (był m.in. murarzem i ochroniarzem, polerował też trumny). Od pierwszych kroków stawianych w showbiznesie – występów w teatrze, pracy modela, śpiewu w chórze – musiało minąć siedem lat, by zadebiutował w filmie kryminalnym „No Road Back” (1957), osiem – by oczarował publiczność główną rolą u boku Lany Turner w filmie „Inne miejsce” (1958) i aż dwanaście, by zyskał faktyczną popularność, dzięki wcieleniu się w rolę Jamesa Bonda („Dr. No” 1962). Agentem 007 był Connery w sumie w siedmiu filmach (6 częściach cyklu i nieoficjalnej części zatytułowanej ,,Nigdy nie mów nigdy" z 1983). Kontynuował karierę w latach 70-tych, pojawiając się w różnych znanych produkcjach. W 1974 roku wystąpił w adaptacji „Morderstwa w Orient Expressie” w reżyserii Sidneya Lumeta, rok później zagrał u Johna Hustona w filmie przygodowym „Człowiek, który chciał być królem”, zaś w 1976 wcielił się w postać Robin Hooda w „Powrocie Robina”. Za rolę w „Imieniu róży” (1986) Jeana-Jacquesa Annaud otrzymał nagrodę BAFTA, rok później został uhonorowany swoim jedynym Oscarem i Złotym Globem, jak również nominacją do BAFTA i wieloma nagrodami krytyków za drugoplanową kreację Jima Malone’a w „Nietykalnych” Briana De Palmy. Kolejne wyróżnienia przyniósł mu drugoplanowy występ w produkcji Stevena Spielberga „Indiana Jones i Ostatnia Krucjata” (1989, nominacja do BAFTA i Złotego Globu) oraz główna rola w głośnym filmie sensacyjnym „Polowanie na Czerwony Październik” (1990, nominacja do BAFTA). W latach 90-tych pojawił się ponadto w głównej roli w kryminale „Wschodzące słońce” (1993), jako król Artur w „Rycerzu króla Artura” (1995) oraz w filmach akcji: „W słusznej sprawie” (1995) i „Twierdza” (1996, nagroda MTV dla Najlepszego Duetu, dzielona z Nicolasem Cagem). W 1996 roku otrzymał Honorowy Złoty Glob – Nagrodę imienia Cecila B. DeMille’a za całokształt. Za dokonania życia został również uhonorowany Europejską Nagrodą Filmową w 2005 roku. W 2000 roku otrzymał z rąk królowej Elżbiety tytuł szlachecki.