Aktor filmowy i teatralny. W 1959 roku ukończył Wydział Aktorski w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Jeszcze jako uczeń technikum lotniczego zagrał Papkina w przedstawieniu licealnego kółka dramatycznego w Wilanowie. Zadebiutował przed ukończeniem studiów w warszawskim STS-ie u Jerzego Markuszewskiego w programie składanym "Esmeralda, czyli stara baśń..." (1958). W 1959 zaczął występować w warszawskim Teatrze Ateneum, w którym gra do dziś. Pierwszą rolę - Bibułkiewicza zagrał u Kazimierza Rudzkiego w widowisku muzyczno-estradowym "Wodewil i piosenka". Jego największe osiągnięcia teatralne to zagrana z wielkim dramatyzmem rola Stanleya w "Śmierci komiwojażera" u Janusza Warmińskiego (1960), a także wykreowana z ujmującym komediowym liryzmem postać Beni Krzyka w "Zmierzchu" u Bohdana Korzeniowskiego (1967). Śmieszył, a jednocześnie budził przerażenie jako Siemion Podsiekalnikow w "Samobójcy" u Andrzeja Rozhina (1988). Przejmująco zagrał Piotra Wierchowieńskiego w "Biesiach" u Janusza Warmińskiego (1971). Majstersztykiem były: rola Lucky'ego w "Czekając na Godota" u Macieja Prusa (1971) oraz rola Normana w "Garderobianym" u Krzysztofa Zaleskiego (1997). Uznanie budziły kreacje aktora w sztukach Sławomira Mrożka: Średniego Rozbitka w "Na pełnym morzu" u Krystyny Meissner (1961) i w 1964 u Jana Biczyckiego, u tego samego reżysera aktor zagrał rolę Pana II w "Strip-tease" (1964), a u Jana Świderskiego Więźnia w "Policji" (1981). Wielkim powodzeniem u publiczności cieszyła się wyreżyserowana przez Zdzisława Tobiasza sztuka "Apetyt na czereśnie" (1968), w której zagrał Mężczyznę (Iga Cembrzyńska zagrała Kobietę). Inne role to m.in.: u Aleksandra Bardiniego - Poins w "Królu Henryku IV" i Willi w "Zabawie jak nigdy" - oba przedstawienia z 1960 roku. W 1962 roku u Zdzisława Tobiasza zagrał Subika w "Particie na instrument drewniany" Stanisława Grochowiaka oraz postać Cacko w "Kwaterach" Janusza Krasińskiego. U Jacka Woszczerowicza wcielił się w postać Marynarza I w spektaklu "Za rzekę w cień drzew" Ernesta Hemingwaya (1963), a u Józefa Szajny w Wyrobnika w "Śmierci na gruszy" Witolda Wandurskiego (1966). U Janusza Warmińskiego zagrał m.in.: Jeremiasza w ZAMKU Franza Kafki (1965), Jurysia w "Niemcach" Leona Kruczkowskiego (1967), Kawalera d'Esparges w "Pannie Tutli Putli" Witkacego (1975), Tadeusza Kościuszkę w "Polonezie" Jerzego Sito (1981), Apolinarego Plejtusa w "Matce" Stanisława Ignacego Witkiewicza (1984), hr. Bodo von Ubelhohe-Zabernsee w "Małżeństwie Pana Missisipi" Friedricha Durrenmatta (1990) i Helmutha Rode'a w "Za i przeciw" Ronalda Harwooda (1995). U Kazimierza Kutza wystąpił w roli Philippeau w "Śmierci Dantona"A Georga Buchnera (1982). U Gustawa Holoubka zagrał Cześnika Raptusiewicza w Fredrowskiej "Żemście" (1990) i Włodemara Hawryłowicza w "Fantazym" tegoż autora (1994). U Roberta Glińskiego wcielił się w postać Barona Tito Belcredi w "Żywej masce" Luigiego Pirandello (1995). Aktor wystąpił również w cieszących się ogromną popularnością spektaklach kabaretowych: "Hemar" (1987) w reżyserii Wojciecha Młynarskiego oraz Tuwim - kabaret" (1991) w reżyserii Emiliana Kamińskiego. Na czterdziestolecie pracy na scenie Teatru Ateneum zagrał Stalina w światowej prapremierze sztuki Ronalda Harwooda "Herbatka u Stalina" w reżyserii Tomasza Zygadły (2000). Aktor występował również na innych warszawskich scenach. W Teatrze Dramatycznym powtórnie zagrał w "Zmierzchu" (2005), tym razem u Bogdana Michalika jako Mendel Krzyk. W Teatrze Rampa na Targówku wystąpił u Wojciecha Młynarskiego w spektaklu "Criminale tango" (1997). W Teatrze Syrena wystąpił u Cezarego Morawskiego jako George w "Księżycu nad Buffalo" Kena Ludwiga (1999) i u Barbary Borys-Damięckiej jako Mistrz w PARTY Ryszarda Marka Grońskiego (2003). Wystąpił też w Teatrze "Scena Prezentacje" - u Marcela Kochańczyka zagrał Prezesa Becka w spektaklu "Na granicy" (2001). W filmie zadebiutował w 1960 roku epizodem u Andrzeja Wajdy w "Niewinnych czarodziejach". W 1962 roku wystąpił w pierwszoplanowej roli u Pawła Komorowskiego - zagrał młodego komandosa Grzegorza Wareckiego w filmie "Czerwone berety". W tym samym roku zagrał epizod u Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego w "Gangsterach i filantropach" oraz Nieboraka u Jana Batorego w filmie "O dwóch takich co ukradli księżyc". Wystąpił w trzech filmach Pawła Komorowskiego: jako Kazio w "Pięciu" (1964), Karol w "Sobótkach" (1965) i porucznik Piotr Kwiatkowski w "Ostatnim po Bogu" (1968). U Henryka Kluby zagrał "Partyjnego" w "Chudym i innych" (1966) i partyzanta "Małego" w "Słońce wschodzi raz na dzień" (1967). W 1966 zagrał dwa epizody: postać oficera u Leonarda Buczkowskiego w "Marysi i Napoleonie", i u Jerzego Gruzy hydraulika Edka w "Dniu Matki" w serialu "Wojna domowa". Największą popularność przyniosła mu rola Franka Dolasa w trzyczęściowej komedii Tadeusza Chmielewskiego "Jak rozpętałem II Wojnę Światową" (1970)