Francuski aktor, producent, scenarzysta i reżyser filmowy, należący do legend francuskiego kina. Urodził się w Sceaux. Urodził się w rodzinie rzymskokatolickiej Fabiena i Édith Delonów. Kiedy miał cztery lata, jego rodzice rozwiedli się. Został przy matce, która ponownie wyszła za mąż. Uczęszczał do szkoły katolickiej, z której został wyrzucony w wieku piętnastu lat. W latach 1952-56 służył w marynarce wojennej, w 1953 roku walczył podczas I wojny indochińskiej. Zamieszkał potem w Marsylii, gdzie poznał aktora Jeana-Claude'a Brialy i za jego namową w 1957 roku pojechał na festiwal filmowy do Cannes. Tam przyjął pierwszą propozycję zagrania drugoplanowej roli zabójcy Jo w dramacie Yvesa Allégreta Kiedy kobieta jest w coś zamieszana (Quand la femme s'en mêle, 1957). Rok później na planie komedii Bądź piękna i milcz (Sois belle et tais-toi, 1958) w roli Loulou poznał Jeana-Paula Belmondo, z którym zagrał jeszcze w następnych czterech innych obrazach – Sławne miłości (Amours célèbres, 1961), Czy Paryż płonie? (Paris brûle-t-il?, 1966), Borsalino (1970) i Dziewczyna dla dwóch (Une chance sur deux, 1998). W melodramacie Christine (1958) jego ekranową partnerką była Romy Schneider. Filmowy romans przekształcił się w autentyczne uczucie. Schneider zerwała z rodziną i wyjechała z Delonem do Paryża, gdzie publiczność przyjęła gorąco ich występ na scenie w spektaklu Szkoda, że jest dziwką w reżyserii Luchino Viscontiego. Widzowie z zainteresowaniem oglądali ponowne spotkanie pary kochanków w dramacie kryminalnym Basen (La Piscine, 1969), gdzie zagrał niespełnionego pisarza, który szuka spokoju i stabilizacji w pracy. Do jednych z jego najlepszych ról należy kreacja biseksualinego mordercy Toma Ripleya, prowadzącego podstępną grę oszustw i kłamstw, nie cofając się nawet przed morderstwem, zabija syna milionera, przyjmuje jego tożsamość i rozpoczyna życie bogatego playboya w thrillerze W pełnym słońcu (Plein soleil, 1960) oraz występ w dwóch produkcjach Luchino Viscontiego: jako idealista Rocco Parondi, jeden z czterech synów rodziny sycylijskiej, który zostaje zawodowym bokserem w dramaciekryminalnym Rocco i jego bracia (Rocco e i suoi fratelli, 1960) oraz w roli cynicznego siostrzeńca księcia w dramacie historycznym Lampart (Il Gattopardo, 1963) z Burtem Lancasterem i Claudią Cardinale. Karierę kontynuował przede wszystkim w filmach policyjnych i gangsterskich, m.in. Klan Sycylijczyków (Le Clan des Siciliens, 1969), ale także melodramatach np. Zaćmienie (L'Eclisse, 1962). W melodramacie wojennym Teheran 43 (Tegeran-43, 1981) pojawił się jako inspektor Foche. Za rolę zdesperowanego alkoholika w surrealistycznej komedii Nasza historia (Notre histoire, 1984) otrzymał nagrodę Césara. Swoim wizerunkiem wypracował sobie własną markę produkującą meble, odzież, perfumy oraz papierosy. Był trzykrotnie żonaty; z aktorką Mireille Darc (1969-1984), aktorką Nathalie Canovas-Delon (od 13 sierpnia 1964 do 25 sierpnia 1968), z którą ma syna Anthony'ego (ur. 30 września 1964) i Rosalie Van Bremen (1987-2002), z którą ma syna Alaina-Fabiena (ur. 1994) i córkę Anouchkę. Spotykał się także z Romy Schneider, piosekarką Nico, z którą ma nie uznanego przez Delona syna Christiana Aarona Boulogne (ur. 1962) i holenderską modelką Rosalie van Breemen (1987).