Urodził się w Berlinie, zmarł w wieku 36 lat podczas bombardowania Nicei. W 1920 roku powrócił wraz z rodzicami z Berlina do Polski. Po skończeniu szkoły rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim. Wyjechał do Paryża, aby dalej studiować prawo, ale skończyło się na Konserwatorium Muzycznym w klasie skrzypiec i wokalistyki. W Paryżu poznał też reżysera, aktora, dyrektora teatrów, a także przez pewien czas, sekretarza Poli Negri - Leopolda Brodzińskiego, który pomógł mu w filmowym debiucie. Conti szybko zdobył popularność, w drugiej połowie lat trzydziestych był u szczytu powodzenia i sławy. Miał opinie jednego z najprzystojniejszych amantów filmowych. Równolegle do ról filmowych Conti występował cały czas w warszawskich kabaretach - grał w "Cyruliku Warszawskim", "Hollywood", "Morskim Oku","Wielkiej rewii", w Teatrze Letnim. We wrześniu 1939 r. Conti wraz z żoną i maleńkim synkiem wyjechał do Wilna, gdzie występował w jednym z polskich teatrzyków. Później przedostał się do Francji. W Nicei, gdzie zamieszkał, występował w teatrze dającym przedstawienia pod patronatem YMCA.