Aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa. Urodziła się w Kędzierzynie. Absolwentka Szkoły Baletowej w Bytomiu oraz PWSFTviF w Łodzi (1985). W latach 1984-1986 była aktorką łódzkiego Teatru imienia Stefana Jaracza. Od 1986 r. należy do zespołu Teatru Dramatycznego w Warszawie. Szereg różnych typów kobiecych stworzyła w adaptacjach największych dzieł literatury rosyjskiej. W Teatrze Telewizji zagrała m.in. w "Płatonowie" i "Wiśniowym sadzie" (wg Antoniego Czechowa), "Wiosennych wodach" (wg Iwana Turgieniewa), "Polowaniu na kaczki" (wg Aleksandra Wampiłowa), "Płaszczu" (wg Mikołaja Gogola), "Dzieciach słońca" (wg Maksyma Gorkiego), czy "Sonacie petersburskiej" (wg Idioty Fiodora Dostojewskiego). Krytyka wysoko oceniła jej Annę Kareninę w "Ostatnim dniu Anny Kareniny" według powieści Lwa Tołstoja. Na deskach Teatru Dramatycznego wystąpiła w m.in. "Rewizorze" (jako Chorodniczyni), Obłomoffie (jako Pszenicyna), czy "Scenach z życia letników" (jako Warwara Michajłowna) na podstawie Letników Gorkiego. W filmie zadebiutowała w 1983 r. w "Kasztelance" Marka Nowickiego. W latach 80. i w pierwszej połowie lat 90. grała epizody, m.in. w "Lawie" (1989) Tadeusza Konwickiego, "Korczaku" (1990) Andrzeja Wajdy, "Wszystko, co najważniejsze" (1992), Roberta Glińskiego oraz "Kolejności uczuć" (1993) Radosława Piwowarskiego. Pewnym przełomem w jej filmowej karierze było spotkanie na planie z Andrzejem Domalikiem i Martą Meszaros, w których obrazach stworzyła swoje najbardziej znane i najwyżej ocenione kreacje. Domalik, z którym współpracowała już w teatrze i Teatrze Telewizji, obsadził ją w "Nocnych ptakach" (1992), ale to kolejna rola – w "Łóżku Wierszynina" (1997) – przyniosła jej wysokie oceny krytyków oraz nagrodę specjalną na Festiwalu Filmowym w Tarnowie. W roli Maszy wykorzystała swoje doświadczenia z licznych w jej karierze, cenionych ról w sztukach Antoniego Czechowa na scenie teatralnej i Teatru Telewizji. U Meszaros debiutowała niewielką rolą w międzynarodowej produkcji "Siódmy pokój" (1995). Za następną w "Córach szczęścia" (1999) otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej na XXVI Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Później zagrała jeszcze u tej reżyser w "Małej Vilmie" (2000) i "Niepochowanym" (2002), opowieści o ostatnich latach życia Imre Nagya (w tej roli Jan Nowicki). Jej role filmowe charakteryzuje szeroka rozpiętość emploi – między prostytutkami z temperamentem, a wytwornymi, nadwrażliwymi damami. Grywa zarówno w repertuarze komediowym, dramatycznym oraz gościnnie w serialach.