Aktorka, pedagog. Urodziła się we Lwowie, zmarła w wieku 87 lat w Warszawie. Córka znanego lwowskiego aktora, Władysława Romana. W latach 1921-24 aktorka Teatrów Miejskich we Lwowie. W 1924 Juliusz Osterwa zaangażował ją do Teatru Narodowego w Warszawie. W latach 1925-26 grała w warszawskim Teatrze im. Bogusławskiego. Od roku 1926 do wybuchu wojny była czołową aktorką Teatru Polskiego. W czasie okupacji była kelnerką w warszawskich kawiarniach, uczestniczyła w konspiracyjnym życiu artystycznym. W 1945 zaangażowana do Teatru Wojska Polskiego w Łodzi. W 1946 wróciła do Warszawy, do zespołu Teatru Polskiego, w którym pozostała aż do przejścia na emeryturę w 1973. Sporadycznie reżyserowała. Była niezwykle cenionym i zasłużonym pedagogiem PWST w Warszawie. Była zasłużoną działaczką ZASP-u (SPATiF-u), w latach 1959-61 wiceprezesem Stowarzyszenia. W filmie debiutowała w 1925 roku.